Massenet: Visions. Ouvertures Brumaire en Phèdre; Visions; Suite Espada; Les Érinnyes. Poppy Shotts (s), Maya Iwabuchi (v), Aleksei Kiseliov (vc) met het Schots nationaal orkest o.l.v. Jean-Luc Tingaud. Naxos 8.574178 (75’05”). 2020

 

We kennen Jules Massenet vooral als de componist van de opera’s Cendrillon, Thaïs en Werther, maar hij componeerde zoveel meer als niivoorbeeld het Oratorium La vièrge. Hij schreef ook orkestwerken en liederen. Een criticus uit Parijs vond na het zien van La grand’tante zelfs dat zijn orkestwerken beter waren dan zijn opera’s. 

Op deze Naxos uitgave is daar een keuze uitgemaakt, zodanig dat bekendere werken als de Scènes dramatiges, hongroises, napolitaines en pittoreques zijn vermeden maar de aandacht wordt gericht op de ouvertures Brumaire voor het drama van Édouard Noël uit 1901 en Phèdre voor Racine’s bekende toneelstuk. 

Visions uit 1891 is een symfonisch gedicht vol etherische en dramatische momenten en Espada (1908) een ballet één akte in Spaanse sfeer vol felle Iberische kleuren en levendige ritmen dat ik graag eens in zijn geheel zou willen horen. Het werk bevat vier delen: ‘Panaderos’, ‘Boléro’, ‘Toréadorvet andalouse’ en ‘La danse de la Mercédes’. 

Les Érinnyes (De furiën) met de bekende Élégie uit 1873 is een dramatisch symfonisch gedicht in de stijl van Liszt.

De sopraan Poppy Shotts en de violiste Maya Iwabuchi vervullen dankbare en mooie rollen in Visios en ht Schotse orkest lukt het goed steeds de juiste sfeer op te roepen, zelfs de Spaanse. Cellist Aleksei Kiseliov krijgt mooie kansen in de ‘Scène réligieuse’ uit Les Érinnyes.