Matthews: Toward sunrise op. 117; Symfonie nr. 8 op. 131; Sinfonia op. 67; A vision of the sea op. 128. BBC Filharmonisch orkest o.l.v. Jac van Steen. Signum SIGCD 647 (67’47”). 2017

 

De muziek van de in 1943 geboren Engelse componist David Matthews behoort onmiskenbaar tot de hoofdstroom van de twintigste eeuwse muziek waaraan hij voortdurend iets fris toevoegt dat de muziek direct aantrekkelijk en de moeite waard maakt. Het is niet moeilijk om invloeden op zijn erken te vinden. Al gauw komt men dan terecht bij Debussy en Ravel en de Engelsen Vaughan Williams, Bax en Tippett, maar de componist heeft die invloeden verwerk tot een heel persoonlijk en overtuigend geheel. Het fundament van zijn oeuvre is te vinden in zijn inmiddels negen Symfonieën, diverse concerten en een handvol symfonische gedichten.

Nummer acht is driedelig en vrij compact, de Sinfonia bestaat uit slechts één deel en duurt maar ruim acht minuten.

Toward sun is heel wat anders dan de zonsopkomst uit Strauss’ Alpensinfonie. Matthews ervaart dat als een in in kwarten stijgende toonlader van C naar F. A vision of the sea is gebaseerd op eigen ervaringen met blikken op het Kanaal vanuit zijn woning aan de kust in Del (Kent). 

De Vespers op. 66 voor koor en orkest.

Jac van Steen toont zich een zeer goede vertolker van dit idioom. Ik zou nu graag ook eens de Vespers op. 66 voor solisten, koor en orkest willen horen. Daar moet en opname van bestaan met Katie Bray (ms), Matthew Long (t), het Bachkoor en het Bournemouth symfonie orkest o.l.v. David Hill (Dutton CDLX 7305).