Mahler: Symfonie nr. 10 in fis (bew. Michelle Castelletti). Ensemble Mini o.l.v. Joolz Gale. Ars Produktion 38222 (76’50”). 2020

 

De afgelopen zeventig jaar zijner minstens zeven pogingen gedaan om de Symfonienr.10 van Mahler die hij bij zijn dood in 1911 onvoltooid achterliet te completeren. De bekendste is die van Deryck Cooke waaraan hij van 1960 tot 1976 werkte met hulp van Berthold Goldschmidt, David en Colin Matthews. Het is nog steeds de bekendste en Riccardo Chailly maakte in 1986 een van de beste opnamen van (Decca 466.955-2) en deed daar 78’42” over als volgt onderverdeeld”: adagio (24’08”), scherzo (11.49”), purgatorio, allegretto moderato (3’52”), ‘Der Teufel tanzt mit mir’ (13’26”) en finale, ‘lento non troppo - allegro moderato (23’35”). 

De in Oxford werkzame Maltees Michelle Castelletti sloeg een heel andere weg in en voltooide de symfonie in de geest van Schönbergs Verein für musikalische Privataufführungen tussen 1919 en 1921. 

De opname van Gale gaat door onder het begrip ‘cool’ om klassieke muziek geschikt te maken voor de eenentwintigste eeuw. Zijn uit musici van diverse orkesten samengestelde Ensemble Mini nam de Symfonie nr. 9 voor 17 spelers reeds op en wijdt zich nu aan nr. 10. Nr. 9 werd al in die vorm in een bewerking van Klaus Simon opgenomen in 2014 (Ars Produktion ARS 3855) en door de Camerata van het Concertgebouworkest o.l.v. Gustavo Gimeno (Gutman 8718868154316).

Geheel terzijde latend of de bewerking ‘cool’ is of niet, het gaat om een prachtig gespeelde curiositeit die voor een interessant, kleinschalig perspectief zorgt dat voortdurend het verband tussen de late Mahler en de Tweede Weense School laat horen, zelfs wanneer dat ten koste gaat van het contrast tussen de hevige climaxen en de haast kamermuzikale momenten. Het werk wint in ieder geval aan transparantie.