Mayr: Elena. Julia Sophie Wagner (s., Elena/Riccardo), Daniel Ochoa (bs., Costantino), Mira Graczyk (s., Paolino/Adolfo), Niklas Mallmann (bs., Carlo), Markus Schäfer (t., Edmondo), Anna-Doris Capitelli (ms., Anna), Anna Feith (s., Ernesta). Fang Zhi (t., gouverneur), Harald Thum (t., heraut), Andreas Mattersberger (bs., Urbino) met het Simon Mayr koor en Concerto de Bassus o.l.v. Franz Hauk. Naxos 8.66046263 (2 cd’s, 2u., 40’19”). 2020

 

Net als in de opera’s Emma di Resburgo van Meyerbeer en Heléna van Méhul is de opera semiseria Elena van Simon Mayr over een complex verhaal vol list en bedrog waarvan Elena het slachtoffer lijkt te worden totdat alles zich ten goede keert en ze toch nog gelukkig wordt. De handeling is gebaseerd op Franse voorbeelden van een vals veroordeelde die wordt beschuldigd van een halsmisdaad. Op slimme wijze vermengt Mayr de Napolitaanse operastijl met een scheut Weens classicisme.

Het werk staat ook bekend als Elena e Constatino en werd in de carnavalsperiode begin 1814, net aan het begin van de post-Napoleontische tijd voor het eerst opgevoerd. Daarna in iets aangepaste vorm ook in de Scala in Milaan in 1816 waar Meyerbeer de opera mogelijk bijwoonde. Van diens opera bestaat geen volledige opname; alleen de aria’s ’Sulla rupe triste, sola…. Ah questo bacio’ en ‘Di gioia de pace’ haalden de cd.

Franz Hauk die zich tot een ware Mayr specialist heeft ontwikkeld met opnamen van diens Mis (Naxos 8.547057), Requiem (Naxos 8.573419/20), Jacob a Labano fugiens (Naxos 8.573237) en Te Deum (Naxos 8.570926) maakt ook uit dit geheel van koren, recitatieven, romances vol lyrische rijkdom en zelfs doorspekt met wat geestige buffo momenten iets heel moois met zijn goede, homogene, degelijk ingestudeerde team.