Mozart: Pianoconcerten nr. 9 in Es KV. 271 ‘Jeunehomme’ en 17 in G KV. 453. Olga Pashchenko met Il Gardellino. Alpha ALPHA 726 (63’12”). 2020

 

Indertijd zei Alfred Brendel over het Pianoconcert nr. 9 van Mozart uit 1777: ‘Het “Jeunehomme” Pianoconcert van Mozart is zijn eerste grote meesterwerk. Hij was 21 toen hij dit schreef en hij was niet het tienergenie van Mendelssohn. Het is alsof zijn eerdere composities van een andere componist zijn. Hier echter zijn er ineens een structuur en zijn er prachtige formele ideeën en een visie van wat een Pianoconcert zou moeten worden in subtiliteit en rijkdom. Voor mij is dit een volmaakt werk dat de frisheid heeft van iets wat voor het eerst gedaan wordt en meteen is geslaagd. Tot op zekere hoogte overtrof hij dit werk niet in zijn latere Pianoconcerten’.

Fortepianiste Olga Pashchenko begeeft zich in dit concert in een heerlijke dialoog met het niet te omvangrijke ensemble en domineert nit nodeloos terwijl ze wel belangrijke punten plaatst. Het andantino heeft magische momenten en ze fraseert het menuet uit de finale heel stijlvol. Geen noot van het passagewerk blijkt onbeacht.

Ook in Pianoconcert nr. 17 uit 1784 navigeert ze met het Belgische orkest van hoboïst Marcel Poseelen en fluitist Jan de Winne haar solopartij spiritueel en helder door het orkestweefsel en blijkt hoe goed ze het geheel in eigen hand heeft. Het orkest bezit fluwelig klinkende strijkers, houtblazers die mooie soli spelen en precies pauken.

Welsprekender en mooier kan haast niet. Er schijnt aanleiding te zijn dat Pashchenko meer (misschien alle?) Pianoconcerten van Mozart gaat vastleggen. Ik kan haast niet wachten.