Mason: Unseen light. ‘Clear night’; ‘Learning self-modulation’; ‘The years of light’; ‘Isolation, rituals of resonance’; ‘Layers of love’. Resp. Bambergs Symfonie orkest o.l.v. Christoph Eschenbach. Carolin Widmann (v) en Simon Lepper (piano); Anna Clara Hauf (ms), Marisol Montalvo (s) en Klangforum Wenen o.l.v. Clark Rundell c.q. Duits Symfonie orkest o.l.v. Gergely Madaras en Christoph Eschenbach. Col Legno 1CD 40415 (75’41”). 2015

 

De Britse componist Christian Mason (1984) won in 2015 een prijs van de Duitse Ernst Siemens Stiftung voor zijn ‘Light, of course. Radiance’. Hij schrijft vrij opmerkelijke muziek zoals deze cd aantoont met ‘Clear night’ en ‘‘Isolation, rituals of resonance’ zijn voor orkest; ‘Layers of love’ voor 13 musici, ‘Learning self-modulation’ voor viool en piano en ‘The years of light’ voor 2 stemmen, 12 harmonica’s en gemengd ensemble.

Maar waar haal je zo gauw een dozijn harmonica’s vandaan? De meeste ensembles tellen niet zoveel leden (Het ‘Respire ensemble’ acht). Enfin dat schijnt gelukt te zijn en het resultaat klinkt heel bijzonder. 

Wat zijn verwante componisten aan wie Mason doet denken? Dan kom je in de buurt van Grisey met zijn spectrale muziek, Scelsi, Stockhausen en Radulescu. Maar soms laat hij zich ook in zijn muziek die deels teruggaat tot bronnen als Dufay inspireren door de klank van een open E-naar van de viool.

In ieder geval heeft hij steeds wat persoonlijks te vertellen en de diverse vertolkers op deze cd doen dat met gezag namens hem.