Myaskovsky: Cellosonates nr. 1 in D op. 12 en 2 in a op. 81; Rimsky-Korsakov: Serenade voor cello en piano op. 37. Liliana Kehayova en Kristina Miller. Dynamic CDS 7901 (47’15”). 2020

 

De belangrijkste bijdrage die Nikolay Myaskovsky (1881 - 1950) aan de kamermuziek leverde, bestaat uit zijn dertien Strijkkwartetten. Daarnaast is er dit tweetal Cellosonates en een Vioolsonate. Die Cellosonates komen uit tegengestelde kanten van het leven van de componist. Sonate nr. 1 is alleen bekend in de gereviseerde vorm uit 1935, zodat we van het origineel uit 1911 niets weten. Cellosonate nr. 2 is uit 1938 en werd geschreven nadat hem volgens de Zjdanov doctrine ‘muzikaal formalisme en abstract humanisme’ was verweten.

De eerste is heel lyrisch tweedelig werk in het idioom van Rachmaninov en begint met een gevarieerd en enigszins onsamenhangend. Ik werd onmiddellijk geboeid door de vertolking van de Bulgaarse celliste Liliana Kehayova die een mooi warme toon ontwikkelt en de Russisch-Duitse pianiste Kristina Miller. 

Cellosonate nr. 2, geschreven toen de componist al ziek was, heeft drie delen, waarvan het laatste een stoer atletisch karakter heeft. Beide dames gunnen de thema’s alle tijd om zich goed te ontwikkelen en vormen een uitstekend op elkaar ingesteld team.

Als aardig extraatje voeren ze de bewerking uit 1903 van Rimsky-Korsakovs Serenade voor cello en orkest uit 1993 uit. Deze uitgave neemt het met succes op tegen die van Maria Tarasova en Alexander Polezhaev (Regis RRC 1050) die hooguit wat ’Slavischer’ klinken en van de Italianen Luca Magariello en Cecilia Noverrino (Brillant Classics 95437).