Mondonville: Isbé. Katherine Watson (s., Isbé), Reinoud van Mechelen (t.,  Coridon), Thomas Dolié (b., Adamus), Chantal Santon-Jefferey (s., La volupté, Charité), Alain Buet (bs., Iphis), Blandine Folio Peres (ms., Céphise), Rachel Redmond (s., Clymène, L’Amour) e.a. het het Purcell koor en het Orfeo orkest o.l.v. György Vashegyi. Glossa GCD 924001 (4 cd’s, 3u., 03’ 24”). 2016

 

Van alle Franse componisten uit de barok heeft Jean-Joseph Cassanéa de Mondonville (1711 - 1772) waarschijnlijk het meest te lijden gehad van de tand des tijds. Hij werd in het Zuid Franse Narbonne geboren, ontwikkelde zich tot een bekwame violist en componist en werd na de dood van Pancrace Royer muzikaal leider van Concert spirituel, waar hij de bescherming genoot van Madame de Pompadour. Hij speelde een beduidende rol in de ontwikkeling van de sonate en was een der eersten die vioolsonates schreef. Nu wordt hij vooral herinnerd als componist van grands motets (Higginbottom, Hyperion CDA 66269).

Maar hij schreef ook opera’s. Christophe Rousset nam in 1996 zijn Les fêtes de Paphos op (Oiseau Lyre 455.084-2). Maar er wachten nog steeds acht andere opera’s. Eén daarvan, zijn eerste, Isbé is nu ook verschenen. Het gaat om een ‘Pastorale héroïque’ in vijf aktes met proloog en handelt over Adamus, de leider van de Druïden en zijn geliefde Isbé die ook wordt aanbeden door Coridon. Een verhaal dus over de bekende driehoeksverhouding met alle verwikkelingen van dien. Veel actie vindt niet plaats, maar het werk zit vol met kostelijke melodieën. De première was destijds in 1742 geen succes, maar dat lag waarschijnlijk aan de incompetente vertolkers. 

Gelukkig verkeren de uitvoerenden op deze opname alle in uitstekende vorm: Katherine Watson als Isbé, Reinoud van Mechelen als Coridon en Thomas Dolié als Adamas. ER is gelukkig ook verder geen zwakke schakel in de realisatie en het is goed dat althans in de discografie deze opera de plaats krijgt die hij verdient.