Montgeroult, Hélène de: Pianosonates nr. 1 in F op. 1/1, 2 in Es opo. 1/2, 3 in f op. 1/3, 4 in g op. 2/1, 5 in C op. 2/2, 6 in a op. 2/3, 7 in D op. 5/1, 8 in f op. 5/2. 9 in fis op. 5/3. Nicolas Horvath. Grand Piano GP 885/6 (2 cd’s, 2u., 36’42”). 2021

 

Het verhaal deed de ronde tijdens de Franse revolutie dat de aristocratische Hélène Antoinette Marie de Nervo de Montgerault (1764 - 1836)  in Parijs uit de gevangenis werd gehaald om voor het Comité de salut public te verschijnen en haar leven redde door achter een gelukkig aanwezige piano te gaan zitten en een aantal variaties op de Marseillaise te spelen. Bernard Sarrette, de oprichter van het Institut national de musique (later Parijs’ conservatorium) schijnt haar te hebben gered. Om het even of dat werkelijk zo was: ze raakte snel vergeten en dat verbaast want het was erg onterecht.

Hélène de Montgeroult werd in een adelijke familie in Lyon geboren en studeerde piano bij Hülmandel en Dussek. Na de dood van haar man kreeg ze in 1795 een functie als eerste vrouwelijke pianodocent aan het Conservatorium in Parijs. Ze gaf daar twee jaar les, daarna publiceerde ze twee bundels met pianowerken. Ze overleed in Florence.

Als we nu naar haar negen Pianosonates luisteren, krijgen we de indruk dat ze in sommige opzichten haar tijd vooruit was door de verdere ontwikkeling van een meer expressieve begin negentiende eeuwse pianostijl. Ze schreef ook een destijds bekende pianomethode met de titel ‘Cours complet pour l’enseignement du forte-piano’ die o.m. 114 Études bevat.

De negen Pianosonates bezitten Italiaanse invloeden, maar ook van Haydn en Mozart. Nicolas Horvath (1977) die ook een stel Études van haar opnam, laat met zijn spel deze Sonates in volle glans tot hun recht komen en levert daarmee een belangrijke bijdrage aan het Franse laat-klassieke/vroeg-romantische pianorepertoire. Bovendien is het een wereldpremière.