Martin: ‘Polyptique’, ‘Maria-Triptychon’; ‘Passacaille’. Muriel Cantoreggi (v), Juliane Banse (s) met het Duits Omroep filharmonisch orkest o.l.v. Christoph Poppen. ECM 2015 (173.3930, 57’57”). 2006

 

Feit is dat veel werken van Frank Martin (1890 – 1974) onbekend zijn en dat is eigenlijk een schande voor een Zwitserse componist die zo lang in Nederland leefde en werkte. Vooral zijn late werken hebben te lijden onder die onbekendheid. Het drietal hier opgenomen werken is uit zijn twaalf laatste levensjaren. 

‘Polyptique’ is uit 1973, het ‘Maria-Triptychon’ voor sopraan, viool en orkest dateert uit 1968 en de ‘Passacaille’ voor orkest gaat terug tot een orgelwerk uit 1944.

Dit drietal werken is verbonden door een verering voor Bach, wat duidelijk wordt door een stilistisch citaat in het geval van de Passacaille die is gebouwd op de 12 toonhoogtes van de chromatische toonreeks.

‘Polyptique’ is geschreven voor viool en twee strijkorkesten. Het wek heeft een programmatische opzet want in zes delen wordt commentaar gegeven op de Matthäus Passion in een stijl die een merkwaardige mengeling van expressieve chromatiek en een wat kreupele tonaliteit heeft.

Het ‘Maria-Triptychon’ ontstond vijf jaar eerder en is een bundeling van de drie Mariateksten – ‘Ave Maria’, ‘Magnificat’ en ‘Stabat Mater’ – als een soort cantate met een reeks aria’s voor sopraan en viool obbligato. Sopraan Juliane Banse en violiste Muriel Cantoreggi tonen zich samen met het Ensemble van Christoph Poppen ideaal geschikt voor de luisterrijke uitvoering van deze werken die beslist de aandacht verdienen.