Mozart: Mozarts fagot. Fagotconcert in Bes KV. 191, Sonate voor fagot en cello in Bes KV. 292 (bew); Serenade nr. 12 in c KV. 388   Peter Whelan (fag), Kristian Bezuidenhout (fp) met het Ensemble Marsyas o.l.v. Peter Whelan. Linn CKD 680 (51’12”). 2021

 

Mozart componeerde slechts twee werken met de fagot in de hoofdrol: het fagotconcert en de Sonate voor fagot en cello zijn uit zijn Salzburgse tijd in 1774. Het Fagotconcert is zijn eerste concert voor blazers en benut alle mogelijkheden van het instrument uit de pre-negentiende eeuw. Het laat goed de wendbaarheid en het behoorlijk grote bereik van het instrument horen en de vele kleuren die het kan toveren.

Whelan en zijn Ensemble Marsyas gebruiken de oorspronkelijke gedrukte pagina’s omdat de autograaf niet overleefde. Hij zorgt voor een bijzonder welsprekende, scherp getekende en vrij gespierde hechte uitvoering.

De status van de Fagotsonate is nogal onduidelijk. Meestal wordt ervan uitgegaan dat deze voor fagot en cello is. Dit origineel van de sonate kunnen we bijvoorbeeld horen van Klaus Thunemann en Stephen Orton (Philips 422.390-2). Maar Whelan verkoos een begeleiding met fortepiano, waarvoor Kristian Bezuidenhout aantrad in een eveneens heel gave vertolking.

De Serenade in c is een vrij dramatisch werk voor blazers dat Mozart in 1783 in Wenen schreef voor ‘Die Harmonie’ (het ‘tehuis’ voor de fagot) als muzikaal laboratorium waar Mozart kon experimenteren met de lyrische en virtuoze mogelijkheden van de Weense blazers, die later zijn opera’s zo animeerden. 

Ook dit werk krijgt een heel passende, verhelderende behandeling.