CD Recensies

MOZART: PIANOCONCERTEN NR. 17 EN 20

Mozart: Pianoconcerten nr. 17 in G KV 453 en 20 in d KV 466. Leif Ove Andsnes met het Noors kamerorkest. EMI 500.281-2 (57’59”). 2007 

Dit is smullen! Zelfs wie langzamerhand tot een stadium van blasé worden is verwend met opnamen van deze werken door – ik noem maar wat voor de hand liggende geweldige solisten -  Perahia (Sony), Schiff (Decca), Pires (DG), Anderszewski (Virgin) en Brendel (Philips), moet welhaast enthousiast opveren bij het horen van deze Noren die – belangrijke mede bepalende factor – door John Fraser in de zich daartoe in akoestisch opzicht ideaal lenende Jär kerk in Oslo tot zulke mooie resultaten komen.Andsnes manifesteerde zich tot nu toe uiteraard vooral als voortreffelijk Griegvertolker en wijdde zich verder concertant en in recitals aan Brahms, Chopin, Dvorak, Haydn, Janáček, Prokofiev, Rachmaninov, Schubert (met Bostridge) en Schumann. Maar al eerder wijdde hij zich aan Mozarts pianoconcerten nr. 9 en 18 (EMI 557.803-2).

De enige kritiek zou kunnen zijn dat hij er in de snelle delen nogal de sokken in zet met verrassend snelle tempi. Maar nu alles kristalhelder als een Noorse bergbeek klinkt, het pedaal onberoerd blijft en het klein gehouden ensemble met prachtig doorkomende blazers zo stipt en alert reageert, heeft dat ook iets verfrissends. En luister bijvoorbeeld naar het turbulente eerste deel van KV 466. Zoals dat wordt uitgefraseerd en zoals de dynamische opbouw is: prachtig! Alleen bij Schiff en zijn Salzburgers is de detailtekening even duidelijk.Bovendien ontbreekt het niet aan een natuurlijke persoonlijke opvatting die gelukkig heel Mozartiaans aandoet. In de langzame delen zorgt hij voor bescheiden, passende versierinkjes. Hij houdt zich aan de cadensen van Mozart in KV 453 en aan die van Beethoven/Fischer in het eerste deel van KV 466; in de finale improviseert hij iets zelf. Wat deze koppeling betreft, is Anderszewski (Virgin) de enige rivaal; die blijft hierbij vergeleken nu toch wel wat achter, hoe stijlvol ook. Zou deze tweede opname van Mozartconcerten wijzen op het begin van een cyclus? Laten we het hopen, want naast vooral Schiff en Perahia kan deze van groot belang zijn.