Mozart: Pianoconcert nr. 27 in Bes KV 595; Klarinetconcert in A KV 622. Resp. Andreas Staier (p) en Lorenzo Coppola (kl) met het Freiburgs barokorkest o.l.v. Gottfried von der Goltz. Harmonia Mundi HMC 90.1980 (59’23”). 2008
De Köchelcatalogus van Mozarts werken is genummerd tot KV 626, het onvoltooide Requiem. In de zuiver concertante sfeer gaan daaraan inderdaad vooraf het klarinetconcert KV 622 en het pianoconcert nr. 27 KV 595. Het was aardig deze late werken bijeen te brengen, al is het idee niet helemaal origineel want Brüggen had al een Glossa cd met het klarinetconcert en o.m. brokken uit La clemenza di Tito KV 621. Gezien de betrekkelijk korte speelduur van deze nieuwe cd had tenminste de ouverture daarvan er inleidend ook nog wel bijgekund plus eventueel wat Kontretänze. Maar laten we niet zeuren.Het gaat er hier immers super authentiek aan toe met een clarinetto d’amore (vergelijk de oboe d’amore), een soort altklarinet, ver weg naar Stadler, een instrument dat aan het eind van de 18e eeuw enige tijd opgang maakte en dat 4 halve tonen lager reikt dan de gewone klarinet en een prachtig klinkende fortepiano van Kern naar Walter die minder prigelig klinkt dan menige soortgenoot. Staier zorgt met de nodige fantasie en veel stijlinzicht voor eigen cadensen en entrées. Zijn aangenaam verrassendste momenten komen in het tweede en derde deel Dat levert een markante, niet direct met andere uitvoeringen vergelijkbare uitvoering op. Een aantrekkelijk unicum. Voor het klarinetconcert ligt dat wat anders. Zelf ben ik erg geporteerd voor de (in andere zin ook authentieke) basklarinet van Michael Collins (DG), Sabine Meyer (EMI) en Richard Hosford (ASV). Maar ook voor deze zoet als honing vloeiende lezing met een welkom mooi lager bereik is groot enthousiasme op te brengen. Als het authentiek moet is ook nog steeds wat te zeggen voor Hoeprich (Glossa).