Mahler: Das Lied von der Erde. Christianne Stotijn en Donald Litaker met het Gelders orkest o.l.v. Martin Sieghart. Exton HGO 0702 (59’09”). 2006

Voor de Vrienden van het Gelders orkest, voor de subsidieverstrekkers, de 10 sponsors, de bewonderaars door dik en dun van Christianne Stotijn plus voor de altijd louter enthousiaste  broodschrijvers van het blad Klassieke Zaken zal duidelijk zijn: dit is een geweldige cd! Wat kritischer dagbladrecensenten die ook meestal cd’s per geval beoordelen kan het al wat moeilijker zijn om een kritisch oordeel te vellen. Maar voor uw recensent hier, zoiets als een ervaringsdeskundige die sinds de eerste Decca lp opname van het Lied door Kathleen Ferrier en Julius Patzak met het Weens filharmonisch orkest onder Bruno Walter tientallen opnamen van dit werk heeft gevolgd en beoordeeld, die het als een van zijn belangrijkste taken ziet om de muziekliefhebber/cd koper zo goed mogelijk te informeren tot ongenoegen van de muziekindustrie door liefst van iedere bespreking een mini Vergelijkende Discografie te maken om die liefhebber miskopen te besparen en die – tenslotte – voordat hij die plaatjes onbezoldigd kan bespreken ze eerst in 98% van de gevallen zelf moet kopen (deze weliswaar goedkoper als een van de aanbiedingen uit de actie van Aangenaam klassiek) ligt dat anders. Voor hem is deze uitgave een curate’s egg.  Welke criteria legt hij aan, hoe hoog legt hij de lat?

Op zichzelf is dit inderdaad een geslaagde opname met twee competente Japanse opnamemensen aan het werk in de van nature goede akoestiek van Arnhems Musis sacrum. Al was het toch even wennen aan de gebruikte microfoonopstelling.

Logisch dat de aandacht zich vooral richt op het zesde deel, ‘Der Abschied’. Het bezit heel fraaie bijdragen van de blazers, het slagwerk klinkt wat ongedefinieerd en de strijkers wat dunnetjes. Stotijn is inderdaad de grootste creditpost van deze opname. Met haar heeft de luisteraar het gevoel te worden omringd door een aangenaam warme toon, een stijl die vrijwel  ideaal van lijn en richting is met een perfecte adembeheersing, maar die tegelijk ook diep expressief is. Frase na frase lijkt moeiteloos uit haar keel te komen. Feitelijk biedt ze al de volledige emotionele lading van een Ferrier, een Ludwig (EMI, met Klemperer), een Baker (Philips, met Haitink), een Urmana (DG met Boulez) of een Fassbänder (DG met Giulini) en dus ontroert en overtuigt ze in bijzonder hoge mate.

In de andere, meest heftiger delen weren de solisten zich goed, zij het dat de vrij matige Amerikaanse tenor zijn meerdere zal moeten erkennen in beroemder collega’s als Wunderlich, Schade, King en Araiza. Daar mist het orkest ook wat aan verfijning en nuancering. Maar ter wille van ‘Der Abschied’ is deze uitgave zeker aan te bevelen naast een der andere met beroemdere, betere orkesten uit Amsterdam, Wenen, Londen en Berlijn.

Bij wijze van P.S.

Natuurlijk zijn er heel wat andere, eerdere opnamen waarmee het ‘Arnhem philharmonic’ eer inlegde. Ik denk aan:

Bruch: Vioolconcert nr. 1 en Elgar Vioolconcert met Leland Chen o.l.v. Roberto Benzi. Upbeat classics URCD 115.

Bernstein: Symfonieën  nr. 1 (soliste Jard van Nes) en 2 Age of anxiety (soliste Cristina Ortiz); o.l.v. Elyakum Shapirra. Ottavo OTR C 58920.

Dvorak en Schumann: Pianoconcerten met Paolo Giacometti o.l.v. Michel Tilkin. Channel Classics CSS SA 17802.

Franck: Le chasseur maudit, het tweede pianoconcert (met Martijn van den Hoek), Les Djinns en de Variations symphoniques (met François-Joël Thiollier), Les Eolides en de symfonie in d  o.l.v. Roberto Benzi. Naxos 8.553472 en 8.553631.

Mahler: Blumine, 5 Rückert liederen (met Jard van Nes); Brahms: 2 Koraalvoorspelen uit op. 122 en 4 Ernste Gesänge (met Robert Holl) o.l.v. Yoav Talmi. Ottavo OTR C 98402.

Mahler: Symfonie nr. 6 o.l.v. Martin Sieghart. Exton.

Mahler: Liederen uit Des Knaben Wunderhorn. Jard van Nes en John Bröcheler o.l.v. Roberto Benzi. Ottavo OTR C 79238.

Markevitch: complete orkestwerken o.l.v. Christopher Lyndon Gee. Marco Polo 8.22353, 8.22366, 8.223724, 8.225076.

Schat: Symfonie nr. 2; Etudes voor piano en orkest (met Martijn van den Hoek) o.l.v. Richard Duffalo. Donemus CVCD 76.

Vieuxtemps: Vioolconcerten nr. 4.  Met Misha Keylin o.l.v. Takuo Yasa. Naxos 8.554506.