Massenet: Manon. Angela Gheorghiu (Manon), Roberto Alagna (Des Grieux), Earle Patriarco (Lescaut), José van Dam (Comte des Grieux), Nicolas Rivenq (Brétigny), Gilles Ragon (Morfontaine), Anna Maria Panzarella (Poussette), Sophie Koch (Javotte), Susanne Schimmack (Rosette), Nicolas Cavallier (hotelier) met het Ensemble van de Muntschouwburg Brussel o.l.v. Antonio Pappano. EMI 557.005-2 (3 cd’s, 163’06”). 1999

De bron van Massenets Manon is dezelfde als die van Puccini’s derde opera Manon Lescaut: Abbé Prevost. En net als in Werther biedt het verhaal tal van mogelijkheden om allerlei emoties te tonen. De nederige Manon gaat er vandoor met de jonge nobelman Des Grieux, verlaat hem, maar keert weer naar hem terug nadat hij in zijn wanhoop priester is geworden en sterft tenslotte in de armen van haar minnaar in een gevangeniscel.

Hoewel Massenet niet de man is voor extreme passies zoals Puccini, is zijn aandoenlijkste muziek te vinden in de vijf aktes van deze melodieuze tragedie, met name in de seminariescène waar Manon Des Grieux spreekt het priesterkleed af te leggen en in Manons doodscène. Manon behoort tot Massenets levensechtste heldinnen.

Deze opera was – te beginnen met de prachtige opname van De los Angeles en Monteux (Testament SBT 3203) – al goed vertegenwoordigd op cd. Denk aan de opname van Cotrubas en Plasson (EMI 749.610-2). Maar deze nieuwe uitgave is daarvan de overtreffende trap. Gheorghiu is een geweldige, heel lyrische en voldoende theatrale Manon in wier stem het niet aan donkerder tonen ontbreekt wat in de beide laatste aktes zijn vruchten afwerpt. Werkelijk niets ontbreekt aan haar uitbeelding Alagna is een stijlvolle, geobsedeerde

 Des Grieux en Patriarco is een succes als vrij cynische Lescaut omdat hij van deze rol meer maakt dan een eendimensionale figuur. De ondersteunende bezetting is heel goed met als uitblinker Van Dam als Comte en Pappano zorgt voor de beste, gedetailleerd uitgewerkte orkestbegeleiding die maar denkbaar is.