Mendelssohn: Strijkkwintetten nr. 1 in A op. 18 en 2 in Bes op. 87. Robert Mann met het Mendelssohn kwartet. BIS CD 1254 (59’32”).

Mendelssohn was evenzeer een muzikaal wonderkind als Mozart en we kunnen slechts melancholiek speculeren over de vraag wat er nog meer voor moois uit zijn pen zou zijn gekomen als hij twintig jaar langer had geleefd. Doch laten we blij zijn met wat er is. Bijvoorbeeld met dit prille en vrij late kwintet, beide mesterwerken.

Het eerste strijkkwintet met zijn nostalgieke Intermezzo en in de snelle delen een licht Midzomernachtsdroom karakter is het werk van een 17-jarige. Het is een werk dat fel, gepassioneerd moet worden gespeeld en dat is precies wat hier gebeurt. Eigenlijk geldt dan ook voor het tweede kwintet uit 1845 dat ook van een en al vitaliteit blijkgeeft maar een vurig lyrischer inslag heeft.

De vertolkingen zijn uitermate virtuoos (scherzo nr. 1!), vlot, sprankelend, meeslepend en van een vederlichte precisie. Bijna extatisch. Aardig de hier niet onbekende Miriam Fried als primarius van het Mendelssohn kwartet aan te treffen en de oude, geweldige Robert Mann uit het Juilliard kwartet als tweede altist bij zijn tweede viool spelende zoon Nicholas Mann.

Een aardig alternatief leverden Archibudelli (Sony) en het Raphael ensemble (Hyperion), maar hier wordt mousserender gespeeld.