Mendelssohn: Vioolconcert in e op. 64; Shostakovitch: Vioolconcert nr. 1 in a op. 77. Hilary Hahn met het Oslo filharmonisch orkest o.l.v. Hugh Wolff c.q. Marek Janowski. Sony 89921 (63’50”). 2002

Hilary Hahn heeft er een gewoonte van gemaakt om in haar opnamen van vioolconcerten het oude en het nieuwe te combineren: Beethoven met Bernstein, Brahms met Stravinsky, hoewel Elgar en Vaughan Williams natuurlijk wel dicht bij elkaar lagen. Ook hier komt ze met een verrassende combinatie.

Net als de jonge Midori met Abbado (Sony 68338) slaagt ze erin iets bijzonders te maken van Shostakovitch eerste vioolconcert dat ze fel, atletisch aanpakt in het eerste deel; in het scherzo is ze heel lichtvoetig en erg vlot. Relatief valt de finale hierna wat tam uit. Haar toon heeft iets van met fluweel omwikkeld staal en ze gaat zich nooit aan royaal vibrato te buiten. In laatste instantie ondervindt ze alleen hevige concurrentie van Vengerov (Teldec 0927-46742-2) en Mullova (Philips 464.979-2), maar kan zich in dit gezelschap handhaven.

Groter is de concurrentie in hèt concert van Mendelssohn. Daarvan geeft ze een heel vlotte, lichtvoetige lezing, afgerond met een finale vol vaart en verve. Hier moet ze het vooral opnemen tegen Lin (Sony 64250), Chung (Decca 460.976-2) en Bell (Sony 89505). Jammer dat Mullova’s Philipsopname uit circulatie werd genomen.