Monteverdi: L’Orfeo. Ian Bostridge (Orfeo), Patrizia Ciofi (Euridice), Natalie Dessay (La musica), Alice Coote (Messaggiera), Christopher Maltman (Apollo), Véronique Gens (Prosperina), Sonia Prina (Speranza) e.a. met European voices, Les sacqueboutiers en Le concert d’Astrée o.l.v. Emmanuelle Haïm. Virgin 545.642-2 (2 cd’s, 96’13”). 2003

Het wordt meteen aan het begin met de haast agressief grommende koperblazers en de bonkende pauken in de Toccata duidelijk dat de luisteraar een volbloedige, dramatische Orfeo in opgelegd Italiaanse stijl te wachten staat. De inbreng van de Sacqueboutiers speelt daarbij een grote rol. Met haar enthousiaste en bijzonder levendige vertolkingen heeft de inspirerende Haïm op dit gebied ook een reputatie te verliezen. Vervolgens wordt de toon letterlijk en figuurlijk meteen gezet door Natalie Dessay als La musica  met een verfrissend directe, dramatische aanpak. Haar manier van versieringen aanbrengen overtuigt.

Met Ian Bostridge vond men een onverwachte, maar goede protagonist als Orfeo; hij karakteriseert de plotselinge emotionele wisselingen mooi, ook op kritische momenten. Zijn ‘Possente spirto’ is begrijpelijk iets van een tour de force en wordt kernachtig met blijken van retoriek voorgedragen. Patrizia Ciofi. Ontroerend ook de betrokkenheid van Alice Coote als Boodschapper.

Bij de andere solisten valt Véronique Gens positief op als Prosperina met haar smeekbede aan het begin van de vierde akte, terwijl de Pluto van Lorenzo Regazzo voldoende autoriteit uitstraalt. Mario Luperi met zijn donkere stem zorgt voor dreiging als Caronte. Nog een uitblinkster is Carolyn Sampson als Ninfa. Zo stijlvol en pakkend is feitelijk geen andere vertolking op cd. Probeer maar de belangrijkste alternatieven: Jacobs (Harmonia Mundi HMC 90.1553/4) en Gardiner (Archiv 419.250-2) ter vergelijking.