Mozart: Concertante symfonie voor viool, altviool en orkest in Es BWV 364; Rondo voor viool en orkest in C KV 373; Concertone voor 2 violen en orkest in C KV 190. Julia Fischer en Gordon Nikolić met het Nederlands kamerorkest o.l.v. Yakov Kreizberg. Pentatone PTC 5186.098 (63’35”). 2006/7

Een belofte ingelost. Met deze cd zijn namelijk de complete werken voor viool en orkest van Mozart door Julia Fischer (najaar 2007’door The Gramophone uitverkoren tot ‘artist of the year’) vastgelegd. De beide bijbehorende cd’s zijn Pentatone PTC 5186-064 en 586.094. Met de realisatie van dit project treedt de jonge violiste duidelijk in de voetsporen van Argur Grumiaux (Philips 438.323-2, 438.323-2) die in de jaren zestig v.e. lp tijd echter alleen het Adagio KV 261 en het Rondo KV 373 naast de Concertante symfonie KV 364 bood. Fischer is echt volledig door ook de Concertone KV 190 en het Rondo KV 373 te bieden. Dat ze de zogenaamde zesde en zevende vioolconcerten KV 268 en 271a wegliet, is terecht omdat het nep is. Jammer hooguit dat ze het fragment KV Anh. 56/315f (voor viool, piano en orkest) niet registreerde, maar vergeeflijk is het.

Vooral de uitvoeringen van de vijf reguliere vioolconcerten en de Concertante trekken natuurlijk de aandacht in dit geheel, maar de korte stukken krijgen eenzelfde aandacht. Alle lof en waardering zijn op hun plaats vanwege de zangerige, zuivere aanpak, de lichte toets en de puntigheid van het spel.

Nicolić is een gelijkgestemde partner in de Concertante met zijn altviool, in de Concertone met viool. De Concertante klinkt  pittig in de hoekdelen en heel expressief, maar geen moment zelfgenoegzaam of romantisch in het langzame deel. Kreizberg toont zich een sympathieke begeleider die de vaart erin houdt, pittige accenten niet schuwt. Het Nederlands kamerorkest laat zich van zijn beste kant horen en de opname zorgt voor duidelijkheid, evenwicht en glans. Zo ontstond een haast maatgevend, bewonderenswaardig geheel.