Mozart: Fluitconcerten nr. 1 in G KV 313 en 2 in C KV 314; Concert voor fluit, harp en orkest in C KV 299. Maarten Root (fluit) en Masumi Nagasawa (harp) met het Ensemble Schönbrunn. Globe GLO 5213 (67’08”). 2005

 Het kan natuurlijk altijd nog authentieker. In de periode tussen 1991 en 1994 namen Konrad Hünteler, Helga Storck met het Orkest van de XVIIIe eeuw onder Frans Brüggen deze werken al met een authentiek stempel op, maar Root en de zijnen gaan nog een stapje verder met als solo instrument een kopie van een Grenserfluit uit Mozarts tijd (Hünteler gebruikte een Denner uit ca. 1720) dat iets warms van een menselijke stem heeft en een lichtjes klinkende Louis XVI harp plus een kleinere bezetting op basis van 1 contrabas (3 eerste, 3 tweede violen, 2 alten, 2 celli, dubbele fluiten, hobo’s en hoorns). Root zag verder af van de doorgaans gebruikte cadensen maar verving deze door wat kortere, maar fraai passende van eigen makelij.De fluitist en concertmeester Johannes Leertouwer vormen de elegante lijnen van het concert in G fraai; het concert in C – met vooral een heel charmant adagio – is Mozarts eigen bewerking van zijn hoboconcert en bij Brüggen is de fluitpartij vergeleken met die hobopartij, hier blijkbaar niet, maar wat zou het. Levendigheid is troef in het dubbelconcert en het aandeel van het subtiel, helder begeleidende orkestje is al even lofwaardig. De in de Amsterdamse Waalse kerk gemaakte opname klinkt uitstekend met een duidelijk wat naar voren gehaalde fluit.De opname van de niet zo authentieke Susan Palma, Nancy Allen en het Orpheus kamerorkest (DG 427.677-2) en Galway, Robles en Marriner (RCA 82876-59409-2) zijn nadrukkelijk virtuozer, briljanter, extraverter. Jammer dat op de Globe schijf het Andante in C KV 315 ontbreekt. Met een speelduur van nog geen zes minuten had het er makkelijk nog bij gekund.