Mozart: Mitridate KV KV 87. Giuseppe Sabbatini (Mitridate), Natalie Dessay (Asposta), Cecilia Bartoli (Silare), Brian Asawa (Fornace), Sandrine Piau (Ismene), Juan Diego Flórez (Morzio) en Hélène le Corre (Arbate) en Les arts florissants o.l.v. Christophe Rousset. Decca 460.772-2 (3 cd’s, 174’33”). 1998

Van deze voor Milaan geschreven heroïsche opera seria van de piepjonge Mozart bestond in de Philips Mozartjubileumserie een adequate opname uit Salzburg met Arleen Auger, Ileana Cotrubas, Werner Hollweg, Edita Gruberova met Leopold Hager als dirigent, aanvankelijk door BASF/Harmonia Mundi op lp, daarna door DG uitgebracht en later door Philips overgenomen (Philips 422.529-2). Maar de nieuwe overklast die in menig opzicht.

Om te beginnen wordt hier terecht gebruik gemaakt van de Neue Mozart Ausgabe. Verder is – en niet alleen in het instrumentarium – gestreefd naar authenticiteit en zijn de door Mozart in tweede instantie geschrapte fragmenten in een appendix opgenomen. Bovendien wordt de primo uomo rol van Sifare, bedoeld voor een hoge castraatstem, hier door de opnieuw grootse Bartoli voor haar rekening genomen. Beluister haar grote aria uit de tweede akte met hoorn obbligato om ervan overtuigd te raken hoe geslaagd deze uitvoering is (natuurlijk zijn ook haar overige drie aria’s heel mooi). Als Sidara’s geliefde zingt Natalie Dessay eveneens voor een optimale prestatie. Haar rol is in zoverre complex, dat ze ook door haar broer Farnace (countertenor Brian Asawa, ook een mooi vervulde castraatrol) wordt begeerd en in feite verloofd is met vader Mitridate (een wat extreem reagerende Giuseppe Sabbatini). Sandrine Piau is een beeldige, vederlichte Ismene, Hélène le Corre schittert in haar ene aria als Arbate en Juan Diego Flórez een wat nasaal klinkende Marzio.

Bepaald heftig en meeslepend leidt klavecinist het normaal met William Christie werkende Franse ensemble en zelfs de meeste recitatieven ademen spanning en houden de handeling niet nodeloos op. De opnamekwaliteit vormt geen belemmering, in tegendeel.