Mozart: Le nozze di Figaro KV 492. Lorenzo Regazzo (Figaro), Patrizia  Ciofi (Susanna), Simon Keenlyside (Il conté), Véronique Gens (La contessa), Angelika Kirchschläger (Cherubino), Marie McLaughlin (Marcellina), Antonio Abete (Bartolo, Antonio), Kobie van Rensburg Basilio, Don Curzio) en Nuria Rial (Barbarina) met het Collegium vocale Gent en Concerto Köln o.l.v. René Jacobs. Harmonia Mundi HMC 90.1818/20 (3 cd’s, 172’). 2003

De Figaro van Mozart en Rossini heeft altijd welgevaren op lp en cd. Dat begon – wanneer we ons tot Mozart beperken - al met de opnamen van Busch, E. Kleiber, Gui, Giulini, Klemperer, Böhm, Solti, Haitink, Davis, Harnoncourt, Abbado en Gardiner en inmiddels meldt zich een jongere generatie uitvoerenden, die zich rond René Jacobs heeft geschaard. In zo’n kleine bezetting, geschraagd door praktische ervaringen in de barokmuziek wordt het werk vanuit het verleden en niet als nostalgische terugblik vanuit de romantiek beschouwd. De aanpak is dienovereenkomstig fris, te beginnen met het authentiek aandoende instrumentarium.

De dramatis personae zijn hier gelukkig ook echte persoonlijkheden van vlees en bloed: Simon Keenlyside als kernachtige wulpse graaf, Véronique Gens als charmante, aanvankelijk lijdzame gravin, Lorenzo Regazzo als slimme, levendige Figaro, Angela Kirchschläger als een nagenoeg ideale Cherubino, vervuld van adolescente passie en verlangens en Patrizia Ciofi als kostelijk levendige en slimme Susanna, echt thuis in haar moedertaal. De recitatieven zijn geen statische rustpunten, maar stuwen de handeling voort; de fortepiano van Nicolau de Figeirdo sprankelt op tal van manieren, nu eens grappige, dan weer verwachtingsvolle of angstige momenten ondersteunend. En de leiding van Jacobs is soeverein en wekt vitaliteit op. Al met al een Figaro die aan alle nu te stellen eisen voldoet. Vergelijk hem maar met die Gardiner (Archiv 439.871-2), Giulini (EMI 763.266-2) of Harnoncourt (Teldec 4509-90861-2).