Mozart: Rondo in a KV 511; Pianosonate nr. 6 in D KV 284; 12 Variaties over Ah, vous dirai-je, maman KV 265; Prokofiev: Toccata op. 11; Pianosonate nr. 3 in d op. 28; 6 Delen uit Romeo en Julia op. 75; filmportet Lise De la Salle, majeure!. Lise De la Salle. Naïve V 5080 (2 cd’s/dvd, 118’13”). 2006
Net als sommige van haar meest nog andere jonge collega’s (Hilary Hahn, Julia Fischer, Hélène Grimaud) schrijft de beslist vroegrijpe, heel getalenteerde Lise De la Salle (inmiddels 18) blijkbaar ook graag zelf programmatoelichtingen. Heel intelligent verklaart ze de reden van haar Mozart/Prokofjev recital en het waarom van de keuze van de specifieke werken die ze uitzocht om van beide componisten. Het gaat haar erom in de drie stukken van elk ook drie aspecten, drie gezichten, drie stijlen van de bewuste componisten te belichten.
Het resultaat is om te beginnen dat we van elk werken te horen krijgen die niet tot de daagse kost behoren. Hooguit passeren bij Mozart wat veel variaties: eerst twaalf in KV 284 en dan nog eens een dozijn in KV 265. Maar zo rijk geschakeerd, zo helder en natuurlijk ademend als ze worden gespeeld, is dat allerminst een straf.
Dit pianospel is mooi genuanceerd met krachtige sfeer- en karakterwisselingen in de vele variaties en net een tikje romantisch om het positief te onderscheiden van degenen die deze werken in naaimachinestijl afwikkelen. Een veel krachtiger, virtuozer stijl wordt letterlijk in de stukken van Prokofiev aangeslagen. Op een oudere hoesfoto van De la Salle was te zien wat voor lange vingers ze had. Die komen hier goed te pas. De Toccata mag terecht iets machinaals hebben, in de deeltjes uit Romeo en Julia is sprake van een uitstekende sfeertekening; er kan ook zo op worden gedanst en men mist de orkestkleuren nauwelijks. Petje af! Gelukkig is ook voor een prachtige registratie van de vleugel gezorgd; de goede akoestiek van de Tibor Varga studio in Sion draagt aan de goede balans tussen direct en ruimtelijk geluid bij. Het zesentwintig minuten durende filmportret dan Jean-Philippe Perrot van de pianiste maakte, is verhelderend en helpt bij het verkrijgen van nog meer bewondering voor deze jonge vrouw. Het dvd-gedeelte is handig separaat aangebracht op de tweede kant van de tweede cd . Een voorbeeld dat navolging verdient.
Bij de stukken van Mozart wordt keurig aangegeven dat van de sonate de Könemann Urtext uitgave is gebruikt en van de Kortjakje variaties de Henle Urtext dito.