Mozart: Symfonie nr. 32 in G KV 318; Notturno in D voor 4 orkesten KV 286; Serenata notturna in D KV 239; Ouverture Lucio Silla KV 135; 4 Tussenspelen uit Thamos, König in Ägypten KV 345; 6 Duitse dansen KV 600/1, 2 en 5, 602/3 en KV 605 2 en 3. Londens symfonie orkest o.l.v. Peter Maag. Decca 466.500-2 (80’48”).

De Zwitserse dirigent Peter Maag zorgde in de late jaren vijftig vorige eeuw in Londen voor een stel opmerkelijk mooie opnamen. Te denken valt vooral aan zijn kijk op de Schotse symfonie en de Hebriden ouverture van Mendelssohn  (Decca 443.578-2). Aangesteld als dirigent van de Nederlandse Opera voldeed hij op een of andere manier korte tijd later blijkbaar niet en naderhand is alleen uit de Italiaanse provincie (Parma, Padua, Turijn, Venetië) en Portugal nog wat van hem vernomen.

Maar in dit wat ongebruikelijke, uit materiaal van twee elpees uit 1959 (SXL 2135 en 2196) samengestelde Mozartprogramma laat hij prachtige dingen horen. De begintijd van stereo waarin nog zorg werd besteed aan balans en ruimtelijkheid leverde een Notturno op waarin de vier echo’s gevende instrumentale groepen heel fraai gescheiden zijn in links/rechts en voor/achter. Grappig zoals het werk ook echo’s van Gluck heeft. In de Serenata notturna zijn hier gelukkig de pauken nu eens niet te luid en nadrukkelijk aanwezig. De Duitse dansen krijgen een heel levendige verklanking met zangerige kanaries, een leuk buikorgeltje en een rit in de arrenslee die is begeleid door een fraaie posthoornsolo. De opname klinkt nog opvallend fris.