Moessorgsky: De schilderijententoonstelling; 4 Jeugdherinneringen; Schumann: Kinderszenen op. 15. Leif Ove Andsnes. EMI 698.360-2 (61’40”). 2008/9

Natuurlijk, er waren al zoveel mooie opnamen van beide werken: te beginnen met Horowitz (uit 1951, RCA 74321-84594-2) die eigen toevoegingen aanbracht, daarna Richter (in een fameuze zaalregistratie vol hoestend publiek in Sofia, 1958 op Philips464.734-2) en daarna de kleurige nieuwere opname van Pletnev (Virgin 482.055-2) en in wat mindere mate die van F. Kempf (BIS SACD 1580). En dan is een eervolle vermelding voor Ashkenazy (Decca 475.771-7) nog buiten beschouwing gelaten.

Waarom dan zo nog ook nog Andsnes? Omdat vrijwel alles wat hij ons totnutoe heeft laten horen erg de moeite waard is. Hier wordt dat bevestigd. De schilderijen worden als het ware nog eens recht gehangen en gereinigd waardoor ze meer kleur krijgen. Aan de virtuoze detailarbeid ontbreekt het niet. Met schijnbaar het grootste gemak en waar nodig tomeloze energie worden de miniaturen aangepakt. De begin promenade wekt meteen de juiste verwachtingen., ‘Gnomus’ klinkt ietwat dreigend, ‘Bydlo’ is genuanceerder dan gewoonlijk, de verve in ‘Het kuikenballet’, de sfeer van de kwetterende dames op ‘De markt in Limoges’, het contrast tussen de heren ‘Goldenberg en Schmuyle’ is krachtig vergroot, heks ‘Baba Yaga’ krijgt wat griezeligs mee en de ‘Grote poort in Kiev’ rijst in alle grandeur op. Kortom: hier is sprake van een heel waardevolle nieuwe uitgave.

Hierna kunnen we even bijkomen bij de weinig gehoorde Jeugdherinneringen. En dan Schumanns Kinderszenen, het lijfnummer van Argerich (DG 410.653-2) met terzijde bv. Lupu (Decca 440.496-2). Andsnes speelt het minstens zo fris en monter.

De opnamen uit de Londense Henry Wood Hall mogen er wezen. Zeker proberen dus, ook al had u al andere waardevolle opnamen van deze werken.