Martinu: Strijksextet; 3 Madrigalen voor viool en altviool; Schulhoff: Strijksextet. Raphael ensemble. Helios CDH 55321 (56’14”). 1991

Het Strijksextet uit 1932 behoort niet tot veelschrijver Martinu’s geïnspireerdste werken, maar het is aardig de invloed van Roussel te herkennen en het Engelse ensemble houdt in ieder geval een warm pleidooi voor het ruim een kwartier durende stuk. Interessanter zijn de langer durende 3 Madrigalen voor viool en altviool: wel degelijk geïnspireerde, inventieve stukken oftewel de componist, zelf immers een strijker van huis uit, op zijn best. Het is leuk de Schotse componiste Sally Beamish hier als altiste te horen.

Een heel ander idioom wordt aangeboord in het Strijksextet van Schulhoff uit 1924. Hij ontkwam niet aan de invloed van Schönberg, zeker in het eerste deel; de rest van het werk klinkt minder origineel want wat eclectisch, maar is wel heel mooi geïntegreerd. De ritmische fraseologie van de componist wordt door het Raphael ensemble keurig metrisch, maar gelukkig geenszins agressief afgewikkeld. Het Petersen kwartet c.s. (Capriccio 10.539) levert een vrijwel gelijkwaardige prestatie op een geheel aan Schulhoff gewijde cd.