Mozart: Vioolsonates nr. 28 in Es KV 380 en 32 in Bes KV 454; Beethoven: Vioolsonate nr. 1 in D op.12/1. Hélène Schmitt (v) en Rémy Cardinale (fp). Alpha 177 (67’27”). 2010

Een ontzettend leuk programma waaraan we de ontwikkeling van de vioolsonate aardig kunnen volgen. Is de viool nog slechts begeleider in Mozarts KV 380 uit 1781 ‘voor klavecimbel of pianoforte met vioolbegeleiding’, in diens KV 454 uit 1784 is al sprake van ‘voor klavier en viool’ terwijl Beethoven in 1798 voor zijn opus 12/1 al ‘voor viool en piano’ noteert. Het bijgevoegde boekje vertelt in Frans en Engels veel nuttigs over deze ontwikkeling, maar geeft helaas geen details over de uitvoerenden. Voor nader geïnteresseerden staat natuurlijk het internet (Wikipedia) hiervoor open. Helaas wordt ook gezwegen over de gebruikte instrumenten; de pianoforte ziet er strak modern uit op de vele toegevoegde foto’s.

Maar waar het hier echt om gaat, zijn natuurlijk de uitvoeringen. Die wekken de indruk dat beide musici die de regels van de historische muziekpraktijk goed kennen vaardig en met veel plezier in de muziek musiceren. Alle onderscheidende en wezenlijke momenten krijgen aandacht, maar dan op een spontane manier. Het samenspel klopt goed. Het resultaat klinkt zorgvuldig en spontaan. De op een bekende opnamelocatie in het Zwitserse La Chaux de Fonds gemaakte registratie klinkt in goede balans en helder.

Het aantrekkelijke van deze combinatie werken schuilt in de contrastrijke ontwikkelingsgang van het genre. Voor Mozartsonates per se en vollediger komen eerder Podger en Cooper (Channel Classics), Seiler en Van Immerseel (Harmonia Mundi) en Steck met Hill (MDG) in aanmerking.