Martin: Der Sturm. Robert Holl, Christine Buffle, Ethan Herschenfeld, Josef Wagner, James Gilchrist, Simon O’Neill, Marcel Beekman, Thomas Oliemans e.a. met het Groot Omroepkoor en het Radio filharmonisch orkest o.l.v. Thierry Fischer. Hyperion CDA 67821/3 (3 cd’s, 2u 32’48”). 2008
Pleitbezorger voor Martins werk, dirigent Ernest Ansermet die ook in 1955 de wereldpremière in Wenen dirigeerde met Eberhard Wächter als Prospero, Christa Ludwig als diens dochter Miranda en Anton Dermota als Antonio, zei ooit lovend over de componist: “Hij heeft de duivelskring waarin de dodecafonisten waren gevangen doorbroken om terug te keren naar de grenzeloze spiraal van de stijgende kwint; zo knoopt hij weer aan bij de logische ontwikkeling van de muziekgeschiedenis zonder die radicaal te wijzigen”. Hij vergat de in deze opera geïntroduceerde jazzelementen als vernieuwing te noemen.
De bezoekers en radioluisteraars die zo gelukkig waren om de concertante uitvoering van deze opera naar Shakespeare’s The Tempest in de vertaling van August Wilhelm von Schlegel te horen, zullen dankbaar zijn dat die gebeurtenis nu op 3 cd’s met een keurige inleiding en de volledige Engelse en Duitse tekst is bestendigd.
Wie voordien per se een uitvoering wilde horen, viel terug op het 7 cd’s tellende Martinalbum van Cascavelle (VEL 3027) dat een radio opname van die Weense première bevat. De hoofdrol van Prospero was voor Dietrich Fischer-Dieskau gedacht, maar die was destijds niet gedisponeerd en kon pas later zijn aandeel met het Berlijns filharmonisch orkest onder leiding van de componist zelf opnemen (DG 477.5270, 9 cd’s, ook op Briliant Classics).
In de volkomen door mannen gedomineerde opera komt maar één vrouwenrol voor, die van Prospero’s dochter Miranda (sopraan Christine Buffle) die bovendien doorgaans vanachter het toneel reageert. Des te meer moeten dus de mannen voor kleur en afwisseling zorgen. Dat lukt gelukkig heel goed.
De hoofdrol valt toe aan de welluidend, krachtig klinkende Robert Holl als Prospero. Hij straalt wijsheid en autoriteit uit. Bovendien toont hij een onverminderd uithoudingsvermogen in zijn zware rol. Als Miranda overtuigt Christine Buffle minder. Als volwassen sopraan met een heel rijpe stem kan ze moeilijk een vijftienjarig meisje suggereren.
James Gilchrist is met zijn goed geconditioneerde tenor een verraderlijk klinkende Antonio en alle lagere stemmen – voorop Dennis Wilgenhof als Caliban - op de wat versleten klinkende bas van Ethan Herschenfeld als Alonso na klinken overtuigend. De twee dronken clowns Trinculo (Roman Sadnik) en Stephano (André Morsch) zorgen voor de komische noot. Een vondst van de componist was om de rol van Ariel aan het mooi zingende Omroepkoor en inclusief een klavecimbel toe te vertrouwen.
Thierry Fischer, een ware Martinadept weten we sinds “De dag van Martin” jaren gelden in het gesloopte Utrechtse Vredenburg, zet zich met vol vermogen in voor het werk. Zoals zovele opnamen uit het Concertgebouw is ook deze klanktechnisch heel geslaagd. Wat royaal kregen de drie over tien kortere of langere scènes verdeelde aktes van Hyperion elk een cd. Zo is over vrijwel de hele linie en in ieder geval op wezenlijke punten een ideale uitgave ontstaan.