Mozart: Pianoconcerten nr. 22 in Es KV 482 en 25 in C KV 503. Davis Fray met het Philharmonia orkest o.l.v. Jaap van Zweden. Virgin641.964-0 (66’04”). 2010

Dat de Franse pianist Fray grondig nadenkt en beredeneert wat hij speelt, weten we sinds de dvd Swing, Sing & Think (Virgin 213.065-5) met een drietal Pianoconcerten van Bach verscheen; de ‘soundtrack’ daarvan kwam ook op cd uit.

Hier vormt een tweetal Mozartconcerten – niet de allerbekendste – het onderwerp van zijn studie en bevindingen en nu hij met een groter orkest en een dirigent te maken heeft ook van overleg.

Of het resultaat daardoor aan overtuigingskracht wint, is de vraag. Voor een goed stuk kan men in ’s pianisten ideaalvoorstelling meegaan, zeker in het wat extroverte KV 503 dat iets meeslepends meekrijgt en uitbundig eindigt in de finale.

Wat vooral in de langzame delen opvalt, is Fray’s subtiele en rijk genuanceerde toucher. Waar men aan moet wennen is zijn soms nogal eigenzinnige wijze van fraseren (eerste thema KV 482). Maar soms lijkt het alsof hij opgekropte energie kwijt moet in agressief spel zoals aan het begin van de finale uit KV 482.

Over het geheel komt KV 503 er beter af. Met het orkest reageert Jaap van Zweden volgzaam zoals het hoort, maar iets meer persoonlijkheid. Opnieuw toont Fray zich een uitgesproken solo-solist met waardevolle ideeën over (zelf)expressie. Interessant, maar niet steeds onthullend of bevredigend. In nr. 22 speelt hij de vertrouwde cadenzen van Edwin Fischer, in nr. 25 verrassend die van Friedrich Gulda.

Omdat dit tweetal concerten niet behoort tot de populairste en dus meest geregistreerde werken en zelden of nooit in deze combinatie voorkomt, is het advies: luister goed en beslis of dit geheel binnen uw verwachtingspatroon en tolerantiegrenzen valt.