Mozart: Concertante symfonie voor viool, altviool en orkest in Es KV 364; Vioolconcerten nr. 1 in Bes KV 207 en 3 in G KV 216. Lara St. John (v) en Scott St. John (va) met The Knights o.l.v. Eric Jacobsen. Ancalagon ANC 136 (74’08”). 2010

De Canadese violiste Lara St. John toont zich met haar heldere, lichte toon goed gedisponeerd als Mozartvertolster in beide Vioolconcerten. Ze kiest voor vrij snelle delen in de allegri en rondeau’s zonder te vervallen in  jachtigheid. Leuk hoe ze met waarschijnlijk eigen, in ieder geval niet te voor de hand liggende cadensen die gelukkig niet nodeloos lang zijn een eigen, ook mooi stijlvol gezicht toont. De dominante indruk is er een van een verfrissende luchtigheid. In de Concertante voegt haar al even begaafde broer zich als solist bij haar. Unaniem geven ze het stuk in mooie wisselwerking weer. Uiteraard is het fraai uitgezongen langzame deel het hoogtepunt. Gelukkig wordt het niet nodeloos geromantiseerd.

Het orkest is met 11 violen, 4 altviolen, drie celli, twee contrabassen en dubbel bezette fluiten, hobo’s en hoorns prettig klein van proporties en het reageert wendbaar lenig.

De combinatie werken is een unicum en heeft veel aantrekkelijks. Ter vergelijking denk je al gauw aan Julia Fischer (Pentatone) en Carmignola (Archiv).

Grappig hier Martha de Francisco terug te vinden als producer. Vroeger verdiende ze haar sporen bij Polygram in Baarn.