Mozart: Pianoconcerten nr. 19 in F KV 459 en 23 in A KV 488; ‘Ch’io mi scordi te? – ‘Non temer, amato bene’ uit Idomeneo KV 505. Hélène Grimaud (p) en Mojca Erdmann (s) met het Kamerorkest van de Beierse omroep. DG 477.9849 (64’52” + dvd). 2011

Het uit de V.S. en de popwereld overgewaaide begrip album lijkt voor ‘kale’, simpel verpakte cd’s wat overdreven. Maar bij deze nogal luxueuze uitgave is door toevoeging van een geïllustreerd boekjes met foto’s van Grimaud, een stel mooie afbeeldingen met de titel Woodlands van Mat Hennek en de tweetalige tekst van mini interview door Oswald Beaujean met de pianiste over de pianoconcerten en de door Erdmann gezongen teksten echt sprake van een album.

Het heeft lang geduurd voordat de veelzijdige Grimaud zich op cd waagde aan Mozart. Niet omdat deze ‘te makkelijk voor amateurs en te moeilijk voor professionals’ (dixit Edwin Fischer of Artur Schnabel) zou zijn, maar omdat ze Mozarts werken wilde laten bezinken voordat ze een uitgekristalliseerde opvatting wilde laten blijken.

Voor wie de uitvoeringen van Perahia (Sony 82876-87230-2) of Schiff (Decca 448.140-2) als norm heeft, is het even wennen aan de opvatting van Grimaud. In de snelle delen gaat ze relatief snel te werk. Puntgaaf, geconcentreerd en spontaan klinkt het wel bij deze ‘live’ registratie en helder ook met heel fraaie bijdragen van de houtblazers, maar het gevaar voor verlies aan nuancen en een zekere mechanische afwikkeling ligt op de loer. Wie op zoek is naar elegantie komt waarschijnlijk tekort. De finales zijn op het jachtige af. In KV 459 gebruikt Grimaud Mozarts cadens, in KV 488 opvallend genoeg die van Busoni.

Vergelijk deze vertolkingen bijvoorbeeld met die van Pollini/Böhm (DG 413.793-2) om te beluisteren welke opvatting het beste tegen herhaling bestand is. Of probeer het adagio uit KV 488 om te ervaren in hoeverre men bestand is tegen het trage, heel breed uitgezongen, maar net niet sentimenteel aandoende tempo.

Mojca Erdmann debuteerde vorig jaar op DG met haar opname Mozart’s Garden (DG 477.8979) begeleid door La Cetra o.l.v. Andrea Marcon. Ze zong daar aria’s van Mozart en zijn tijdgenoten Salieri, J.C. Bach, Paisiello en Holzbauer op heel spirituele en overtuigende wijze.

Hier is ze te horen in het tot concertaria verheven herziene recitatief en rondo van Idamante KV 505 uit Idomeneo. In feite gaat het natuurlijk om een liefdesverklaring van Mozart aan Nancy Storage. Met haar buigzame sopraan geeft de lichte sopraan een vrij lichtvoetige vertolking, die niettemin royaal emotionele diepten peilt. De begeleiding is hier niet zoals gewoonlijk aan een orkest, maar aan de piano overgelaten.

Op de bonus dvd staan ‘bespiegelingen over de aria en het langzame deel uit KV 488 die een goed idee geven van de welbewuste opvattingen van Grimaud.

Advies: met enige voorzichtigheid te benaderen.