Mazzocchi, Domenico: La catena d’Adone. Scherzi musicali o.l.v. Nicolas Achten. Alpha Alpha 184 (2 cd’s, 1u 02’09”). 2010

Wie in een muziekgeschiedenisboek (of internet) de naam Mazzocchi opzoekt, vindt naast  Domenico  die als leerling van Nanini en die dus tot de generatie na Monteverdi behoort en van 1592-1665 in Rome leefde madrigalen, Dialoghi e sonetti (1638), oratoria en de in 1626 deze opera La catena d’Adone schreef nog een vijf jaar jongere broer Virgilio die o.a, kapelmeester aan de Sint Pieter was, maar vanzelfsprekend ook koormuziek schreef.

Een verkennend snufje van onze componist – Lamento di David -  was al geleverd door Jos van Veldhoven (Channel Classics CCSSA 170020) en Dialoghi e sonetti door Concerto suave (Harmonia Mundi HMC 90.1698), maar van de nu in zijn geheel vastgelegde opera die het genre in 1626 in Rome introduceerde was slechts een uittreksel bekend van Christie met zijn Les arts florissants (Virgin 338.154-2).

Gelukkig kunnen we nu van de complete vijf aktes beschikken en kennismaken met de specifieke toen nieuwe recitarcantando stijl, haast een soort heel verre voorloper van Schönbergs Sprechgesang, maar dan oneindig muzikaler.

Wat de handeling betreft hebben we te maken met alle ingrediënten van een pastorale fabel waarin enerzijds een strenge moraal heerst en anderzijds een frivole lichtzinnigheid. Belangrijke partijen zijn weggelegd voor Idonia, Falsirena, Oraspe en uiteraard Adonis. Maar verder verschijnen Apollo, Arsete, Venus, Pluto en tot slot natuurlijk Cupido, omgeven door koren van nimfen, herders, maar ook cyclopen het vlotte gebeuren.

Sommige kleinere rollen zijn dubbel bezet, maar dan nog vergt het acht zangers (m/v) en een uitgelezen stel instrumentalisten, gewapend met typische barokinstrumenten als blokfluit, gamba, theorbe, kamerorgel, klavecimbel, aangevuld met de door dirigent Achten die zelf aartsluit, klavecimbel, harp en spinet voor zijn rekening neemt.

Dat zo een bont en kleurig geheel ontstaat, hoeft geen nader betoog. Het maakt alles meteen een heel doorwrochte, musicologisch verantwoorde indruk. Maar belangrijker is dat er ook toegewijd, levendig en expressief wordt gezongen en gespeeld. Uitblinkers zijn in het homogene gezelschap nauwelijks te noemen. Dat is een goed blijk van doorwrocht teamwork. Wat zou het leuk zijn om eens zo’n concertante vertolking op toneel te kunnen beleven.

Het tekstboek biedt keurig alle essentiële aanpalende informatie en de gezongen teksten.