Mozart: Mis nr. 18 in c KV 427 Große Messe. Sylvia McNair (s), Diana Montague (ms), Anthony Rolfe Johnson (t) en Cornelius Hauptmann (bs) met het Monteverdikoor en de English Baroque Soloists o.l.v. John Eliot Gardiner. Philips 420.210-2 (53’52”). 1986

Mozart: Mis nr. 18 in c KV 427 Große Messe. Barbara Hendricks (s), Janet Perry (ms), Peter Schreier (t), Bejamin Luxon (b) met de Weense Singverein en het Berlijns filharmonisch orkest o.l.v. Herbert von Karajan. DG 439.0212-2 (59’06”). 1982

Helaas liet Mozart het werk dat zijn meesterwerk voor koor in zijn vroege Weense jaren had zullen moeten worden onvoltooid achter. Toch is er gelukkig genoeg voldoende prachtige muziek om een uur vol te maken. Muziek, die nu eens somber, dan weer zwierig of stralend is.

Het flinke torso dat werd nagelaten, werd grootschalig maar zeer verzorgd door Karajan vastgelegd met een indringende intensiteit en een klankschoonheid die moeilijk te weerstaan is. Hij beschikte over een puik solistenteam, met voorop een geweldige Barbara Hendricks die een dromerige kwaliteit in haar stem legt. De klank van deze opname is prachtig, hooguit klinken de blazers wat afstandelijk.

Gardiner maakt gebruik van een eigen versie, die op zijn beurt is gebaseerd op die van Schmitt en natuurlijk van ‘originele instrumenten’, zoals Hogwood (Oiseau Lyre 425.528-2 dat in 1988 deed met de versie Maunder). Normaal vullen ze de ontbrekende delen van het ‘Credo’, ‘Et incarnatus est’ met zijn rijk versierde solomelodie en zijn fraaie obbilgati van de blazers en ‘Sanctus-Osanna’ aan.

Maar Sylvia McNair maakt daar wat gepassioneerd moois van vol subtiele details, net als trouwens in het ‘Christe’. Maar ook de andere vertolkers, zeker Anthony Rolfe Johnson, leveren hun beste prestaties.

De schaal waarop het werk wordt uitgevoerd, is passend, minder geweldig dan bij Karajan, maar groter dan bij de minimaliserende, maar verder ook erg goede McCreesh (Archiv 477.5744). Ooit was er ook een fraaie opname van Abbado met Auger, Bonney, Blochwitz en Holl (Sony SK 46671). Herreweghe (Harmonia Mundi HMC 90.1393) met Oelze, Larmore, Weier en v.d. Kooy haalt dit niveau niet helemaal.