Machaut: Messe de de Notre Dame; Lay de la fontaine; Ma fin est mon commencement. Hilliard Ensemble o.l.v. Paul Hillier. Hyperion CDA 66358 (53’22”). 1988

Machaut: Messe de de Notre Dame; Uit Le voir dit: ‘Plourez dames; Nes qu’on porroit; Sans cuer dolens; Le lay de bonne esperance; Puis qu’en oubli; Dis et sept cinq. Oxford Camerata o.l.v. Jeremy Summerly. Naxos 8.553833 (77’48”). 1995

Machauts belangrijkste werk voor de kerk is de vierstemmige Messe de Nostre Dame, meteen de eerste meerstemmige zetting van het misordinarium dat duidelijke samenhang tussen de delen suggereert.

Dat ordinarium bestaat uit die delen die constant, permanent zijn, dat wil zeggen Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus en Agnus Dei en die in zoverre verschillen van het proprium van de mis dat daarvoor teksten passend bij de gelegenheid zijn toegevoegd.

Strengheid is de belangrijkste eigenschap van de Messe de Notre Dame waarin naast de eenvoud van de tekst een paar dramatische momenten voor scherpe contrasten zorgen.

Hillier en zijn ensemble benaderen het werk heel duidelijk van de sobere kant door expressie te vermijden en de aandacht vooral te richten op een coherente voortdurende eb en vloed werking die heel devoot aandoet.

Summerly kiest langzamer tempi en verleent de ritmen minder dynamiek, maar zorgt welk voor melodische duidelijkheid, ondanks de ruime akoestiek van de kathedraal in Reims waarvoor het werk waarschijnlijk ook werd gecomponeerd.

Intussen gaat het hier wel om twee topvertolkingen.