Maxwell Davies: Worldes blis; The turn of the tide. Manchester kathedraal koor, Royal philharmonic- en BBC filharmonisch orkest o.l.v. Peter Maxwell Davies. Collins 13902 (72’56”). 1994

Worldes blis (1969) vergde drie jaar werk en de zorgvuldigheid waarmee het uit graniet gehouwen wek lijkt te zijn gemaakt is in ieder gedeelte van dit grootse werk hoorbaar. In de eigen woorden van de componist ontwikkelt de compositie zich ‘langzaam in extreem gearticuleerde tijdspannes…. met een minimale presentatie van het materiaal op dusdanige manier dat het structurele geraamte zo duidelijk mogelijk is’.

De titel is ontleend aan een dertiende eeuwse monodie (worldes blis lasts no time at all) en het werk ontstaat vanuit geïsoleerde muzikale cellen in de richting van het thema van dit bronmateriaal via voortdurend veranderende melodische, ritmische en harmonische contouren, van sereniteit via toenemende spanning tot een explosie. 

Het is alsof de traditionele symfonische ontwikkeling die begint met een expositie van het thema in omgekeerde volgorde wordt afgewikkeld. 

In The turn of tide (1992) wordt de schepping van het leven op aarde geschilderd en de bedreiging die de mensheid veroorzaakt voor de rest van de natuur. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het werk door beroepsprofessionals zou worden uitgevoerd, maar dat kinderen in de tussenspelen konden improviseren. Hier is alles strak in professionele handen gehouden en wat hoorbaar wordt is een heel toegankelijke Maxwell Davies.