Mozart: Mis nr. 16 in C KV 317 Krönungsmesse; Motet Exsultate, jubilate KV 165; Vesperae solennes de confessore KV 339. Barbara Bonney (s), Catherine Wyn-Rogers (a), Jamie MacDougall (t), Stephen Gadd (bs) met The English Concert en –koor o.l.v. Trevor Pinnock. Archiv 445.353-2 (67’35”). 1993

Mozart: Mis nr. 16 in C KV 317 Krönungsmesse; Vesperae solennes de confessore KV 339. Emma Kirkby (s), Chatherine Robbin (a), John Mark Ainsley (t), Michael George (bs) met het Winchester kathedraal koor en College Quiristers en de Academy of Ancient music o.l.v Christopher Hogwood. Oiseau Lyre 436.585-2 (53’59”). 1990

Mozarts Mis in C, zijn op één na laatste voor Salzburg, ontleent zijn bijnaam hetzij aan de jaarlijkse kroning van een plaatselijk standbeeld van de maagd Maria, die wonderen zou bewerkstelligen, hetzij – wat waarschijnlijker is – aan een uitvoering (onder leiding van Salieri) tijdens de kroning van Leopold II in Praag in 1791, twaalf jaar dat het werk werd geschreven.

Het is een korte mis, maar hij klinkt groots, meteen al in het Kyrie. Dat is voor een groot deel te danken aan de flinke bezetting van het koper met 2 hoorns, 2 trompetten en 3 trombones. Veel koorgedeelten zijn eenstemmig, dat wil zeggen de woorden hebben in alle vier de partijen dezelfde ritmische waarden en het effect is dat in delen als het vreugdevolle Gloria een grote directheid en eenvoud wordt uitgestraald.

De soli zijn complexer en hebben soms bijna een operakarakter. Dat culmineert in het door de sopraan gezongen Agnus Dei dat de intense felheid van een liefdeslied bezit.

Het heeft nooit ontbroken een goede opnamen van het werk, dat op cd ruimte laat voor meer vocaal moois van Mozart. De uitvoeringen van Hogwood en Pinnock vallen daarom zo positief op, omdat ze een gevoel van plechtige ceremonie wekken zonder in trage tempi te vervallen. Vooral Emma Kirkby valt in haar soli zeer te bewonderen.

Andere erg mooie opnamen zijn van o.m. Schreier (Philips 464.720-2) en King (Hyperion CDA 67560).