Martinů: Revue de la cuisine, La H. 161; Sextet H.174; Madrigalen H. 266 nr. 1-4; Nonet H. 374. Ensemble Villa-Musica. MDG 304.1439-2 (69’30”). 2002, 2005

Eenmaal verhuisd van Praag naar Parijs paste kameleon Martinů ook zijn stijl aan die van de tijd aan. Maar hij deed dit zonder zichzelf en zijn achtergrond helemaal te verloochenen. Het resultaat is heel aantrekkelijk in La revue de cuisine oorspronkelijk een sextet voor klarinet, fagot, trompet, cello viool en piano maar ook in georkestreerde vorm bestaand, een mini ballet waarin diverse keukenattributen een stel populaire dansen uitvoeren, inclusief een tango en een charleston.

Jazz elementen als blues komen we ook tegen in het Sextet voor fluit, hobo, klarinet, 2 fagotten en piano uit 1929. De Quatre madrigaux voor hobo, klarinet en fagot uit 1937 hebben een iets brozer en onbestendiger karakter. Het meest substantiële werk op deze cd is het Nonet voor blaaskwintet, strijktrio en contrabas uit 1959, een laat werk dus dat een paar maanden voor zijn dood in Salzburg zijn première beleefde. Twee vrij vrolijke hoekdelen omramen een treffend andante. Dit deel krijgt hier een haast mysterieus karakter. Maar het eerste deel krijgt ook al meteen een helder, ritmisch fraai profiel. In het sextet schittert vooral de eerste fagot die in de blues aardig een jammerende saxofoon imiteert. 

De aanpak van La revue de cuisine had zeker in de charleston best wat zwieriger en extroverter mogen zijn. In al deze werken zijn aardig wat virtuoze horden geplaatst die goed worden genomen. Verder komen hier zowel de lyrische als de ritmisch hoekiger en kleurige aspecten goed naar voren.