Mozart: Klarinetkwintet in A KV 581; Allegro voor klarinet, bassethoorn en strijktrio in F KV Anh. 90 (580b); Allegro in Bes KV Anh. 91 (516c); Mendelssohn: Concertstukken voor klarinet, bassethoorn en strijkkwartet in F op.113 en d op. 114. Camerata RCO. Gutman Records CD 131 (66’19”). 2013
Het komt natuurlijk vaker voor dat leden uit een toporkest samen kamermuziek maken, alleen gebeurt dat vaak onofficieel en beleeft de buitenwereld dat niet mee. Maar soms treedt men fonografisch naar buiten. Het bekendst zijn de ensembles uit het Berlijns filharmonisch orkest met ooit de cellistengroep, een filharmonisch- en een Brandis strijkkwartet, de solisten van het ensemble Berlijn-Wenen en de groepen rond klarinettiste Sabine Meyer.
In hoeverre Camerata RCO een flexibel ensemble is? Voor deze gelegenheid bestaat het uit klarinettist Hein Wiedijk, bassethoornist Davide Lattuada, violisten Marc Daniel van Biemen, Annebeth Webb en Joanna Westers, altviolist Jeroen Woudtra, cellisten Fred Edelen en Jérôme Fruchart plus Olivier Thiery, contrabas. Een groep musici die regelmatig in groter verband samenwerkt, gewend is naar elkaar te luisteren en dus aan een primaire voorwaarde voldoet: goed verzorgd samenspel, oor voor nuancen en details.
Het repertoire dat het ensemble uitzocht is meteen een sterk punt in hun voordeel. De substantiële brokken KV Anh. 90 (102 maten) en 91 (93 maten) vermoedelijk uit 1787 met een uitvoeringsduur van resp. 11’35” en 7’47” vormen de eerste delen van helaas, helaas nooit afgemaakte andere klarinetkwintetten van Mozart en zijn hoogst welkom, zeker in zulke mooi verzorgde realisaties, die net wat mooier zijn dan bij Emma Johnson c.s. (ASV CDDSA 1079).
Ook de gelegenheidsstukken die Mendelssohn in 1832 in Engeland schreef en waaraan deze uitgave zijn titel Sweet dumplings and cheese strudel ontleent, vormen een heel welkom extra dat insiders mogelijk al kennen van Alan Hacker c.s. (Amon Ra CD-SAR 38), Richard Spece c.s. (Crystal CRYSTALCD 738) of leden van het Consortium classicum (MDG 301-094-2). Mendelssohn schreef deze stukken in ruil voor deze lievelingsmaaltijd en de beroemde klarinettist Heinrich Joseph Bärmann (1784-1847) en zijn zoon Carl waren daar beslist erg gelukkig mee.
Pas wanneer we aan het meest substantiële werk, het Klarinetkwintet van Mozart komen, treedt een lichte twijfel in over het resultaat. Dat komt omdat de concurrentie hier zo moordend is met uitblinkers als Sabine Meyer (EMI 567.648-2), Martin Fröst (BIS SACD 1263), Karl Leister (Warner 0927-44350-2) en Alessandro Carbonare (Harmonia Mundi HMN 91.1691). Iets meer persoonlijkheid, esprit en joie de vivre hadden het spel van Hein Wiedijk geen kwaad gedaan. Verder alle waardering. De in de Amsterdamse Singelkerk gemaakte opname klinkt voortreffelijk.