Massenet: Orkestsuite nr. 4 Scènes pittoreques; Ouvertures Phèdre en Le roi de Lahore; Légende sacrée ‘La vierge’; Scène réligieuse ‘Les Erinnyes’; Fantasie voor cello en orkest. Truls Mørk (vc) met het Suisse romande orkest o.l.v. Neeme Järvi. Chandos CHSA 5137 (81’30”). 2013

Denkend aan Jules Massenet komen allereerst zijn opera’s Esclarmonde, Le jongleur de Notre-Dame, Manon, La Navarraise, Le roi de Lahore, Thaïs en Werther in gedachten.

Dat de componist ook een zevental Orkestsuites, balletmuziek, zoals Le carillon en Le cid en een pianoconcert componeerde is minder bekend. Hier wordt daar beperkt, maar treffend aandacht voor gevraagd.

Järvi maakt hier een bescheiden begin met Orkestsuite nr. 4, de relatief bekendste Scènes pittoresques. Het gaat om een aardig stel vignetten dat verraadt hoeveel leuke melodieën de componist in voorraad had. Het orkestpalet is uitgesproken Frans en bezit de kleurigheid van prentbriefkaarten. Gallische charme te over. Hopelijk laat Järvi met name de Scènes hongroises, de Scènes dramatiques, de Scènes alsaciennes, de Scènes de féerie en de Scènes napolitaines nog eens volgen. Wie daarop niet wil wachten, kan terecht bij Ossonce (Naxos 8.553124/5).

De beide Ouvertures en La vierge, voluit ‘Le dernier sommeil de la vierge’ krijgen al even goed getypeerd gestalte.

De Fantasie voor cello en orkest is muziek voor zoetekauwen, maar daarom geen grein minder waard. De ideeën die langskomen beklijven niet erg, maar Truls Mørk plaatst het werk in een beter daglicht dan Sophie Rolland (ASV CDDCA 867).

In handen van Järvi senior die zich heel goed thuis schijnt te voelen bij zijn nieuwe orkest in Genève, schuimt en bruist de muziek waar nodig als goede champagne, terwijl de rustiger, beschouwelijker gedeelten de sfeer van kleurige taferelen bezitten. De Chandos opname klinkt weer heel levendig.