Muhly: A good understanding: ‘Bright Mass with canons’, ‘First service’, ‘Senex puerum portabat’, ‘A Good understanding’; ‘Expecting the main things from you’. Los Angeles Master koor o.l.v. Grant Gershon. Decca 478.2506 (58’33”). 2010
Muhly: I drink the air before me. Alex Sopp (fl), Seth Baer (f), Michael Clayville (trb), Nico Muhly (p), Nadia Sirota (va), Logan Coale (cb) met het Young People’s koor New York o.l.v. Francisco Nuñes. Decca 478.2570 (53’20”). 2010
Muhly: Seeing is believing; Motion; By all means; Step team; Byrd/Muhly: Miserere mei; Bow thine ear; Gibbons/Muhly: This is the record of John. Thomas Gould (el.v) met het Aurora orkest o.l.v. Nicholas Collon. Decca 478.2731 (73’). 2010
De nu 34-jarige Amerikaanse componist Nico Muhly (uit 1981 derhalve) is één van de jonge componisten die in het Holland Festival 2014 veel aandacht krijgt. Hij studeerde bij John Corrigliano en Christopher Rouse, is van alle markten thuis (werkte o.a. ook samen met Björk en de Grizzly Bear band), ontpopt zich sinds 2002 als een veelschrijver met muziek voor koor, film, slagwerk, klein ensemble, solo, theatermuziek, koor, opera, pianosolo en laat zich niet meteen in een hokje onderbrengen. Een hypefiguur mag wel worden vastgesteld. Nu reeds is er genoeg materiaal om een aantal cd’s van zijn eigen label Bedroom Community te vullen. Maar ook Decca produceerde een drietal.
Van de recente tijdens het H.F. uit te voeren werken bestaan nog geen opnamen. Bij A good understanding gaat het om nogal exuberante koormuziek, waarbij hij met eigen accenten teruggrijpt op muziek uit de Tudor tijd en van Howells, nu in minimalistische vorm gegoten. First service heeft een vrij oorspronkelijk liturgisch karakter met een mooi aandeel van het orgel. Senex puerum portabat is voor koor met koperensemble en aangenaam verrassend. In Expecting the main things from you wordt het koor aangevuld met een strijkkwartet in een halfslachtige poging om de visie van de dichter op de V.S. wat extra kleur te verlenen.
Bij I drink the air before me gaat het balletmuziek voor de Stephen Petronio Dance Company uit 2008 voor een kinderkoor met muziek die ‘gonzend, onregelmatig en spiraalvormig’ moet aandoen. In twaalf onderling nauw verbonden deeltjes krijgen we zoete muzikale vanillevla voorgeschoteld. Het roept herinneringen op aan het kindsterretje Shirley Temple op een bedje van zoete vanillevla.
In Seeing is believing horen we op een aan muziek voor klein ensemble gewijde cd een bijdrage aan het nog beperkte repertoire voor elektrische viool. Het inherente ver van darmsnaargeluid verwijderde ‘draadachtige’ karakter van het instrument is hier gebruikt om een stel texturele en harmonische lagen te spinnen, maar de beproefde minimalistische routine leidt niet tot wat bijzonders. Aan de solist ligt dat bepaald niet.
Van Step team kan op zijn minst worden gezegd dat het heel exact wordt uitgevoerd. De korte stukken By all means en Motion zijn respectievelijk een soort oefening in ritmische scherpte en een lichtelijk provocerende mishandeling van Weelkes en Webern. De beide Elizabethaanse toegiften zijn niet meer dan dat, vrij belangeloos.
Het lijkt te oordelen bij deze muziekvoorbeelden van een nogal snoevende componist met als levensmotto Yes, we can! de productiviteit omgekeerd evenredig is met de diepgang. In zoverre herinnert dit aan de muziek van de Brit Michael Nyman wiens aanvankelijk fel schijnende ster ook alweer dovende lijkt.
Aan de uitvoeringen ligt het niet dat de componist niet louter positieve gevoelens oproept.