Mahler: Symfonie nr. 9 in D, bewerking Klaus Simon. Camerata RCO o.l.v. Gustavo Gimeno. Gutman 8718868-154316 (2 cd’s, 1u. 21’34”). 2014

Verder dan  kamermuzikale arrangementen maken het Lied von der Erde en de Lieder eines fahrenden Gesellen van Mahler is Schönberg nooit toegekomen; de symfonieën liet hij onberoerd. Met zijn in Schönbergs geest ontworpen bewerking van de negende symfonie is intussen recent de Duitser Klaus Simon op de proppen gekomen.

Voor de Camerata RCO die in dit geval is geformeerd uit Marc Daniel van Biemen en Annebeth Webb (v), Jeroen Woudstra (va), Jérôme Fruchart (vc), Rob Dirksen (cb), Emily Beynon (picc., fl), Nicoline Alt (h. ah), Arno Piters en Hein Wiedijk (kl), Simon van Holen (fag), Bert Langenkamp (tr), Laurens Woudenberg en Christian Palau Tena (hrn), Franka Herwig (acc), Jeroen Bal (p) en Marc Aixa  Siurana (slagw.) moet dat een heerlijke invitatie zijn geweest.

Immers, als ervaren Concertgebouw orkestleden zijn ze van nature vertrouwd met de Mahlermaterie. Ze zetten het sterk gereduceerde werk in logischerwijze zeer heldere, tot de essentie beperkte werk genuanceerd en in fraaie kleuren voor. Grappig, dat het werk ook ineens aan moderniteit wint. Concurrentie op deze schaal is er niet en daarnaar hoeft met deze fraaie vertolking bij de hand ook niet te worden verlangd. Wie er toch eens een ‘normale’ negende naast wil leggen, kan daarvoor bijvoorbeeld Abbado (DG 471.624-2) of Karajan (DG 439.024-2) kiezen.