Moulijn: Altvioolconcert; Sea Poems nr. 1-4; Et fix lux; Vioolconcert. Resp. Francien Schatborn (va), Marije van Stralen (s), Peter Gijsbertsen (t) en Joris van Rijn (v) met het Oost-Nederlands symfonie orkest, Brabants orkest, UVA Studentenorkest o.l.v. Jeppe Moulijn. Aliud ACD BE 067-2 (66’56”). 2007/2012

Wanneer getracht wordt het idioom van Jeppe Moulijn (1972) te omschrijven komen we niet in de zeer avant-gardistische hoek terecht. Eerder liggen associaties met de wereld van Britten, Korngold, Walton en Barber nogal voor de hand, anderzijds met de vooruitstrevender dito die van Adès en Adams.

De twee hoofdwerken op deze cd zijn het Vioolconcert uit 2006 en het Altvioolconcert uit 2010. In eerstgenoemd werk laat de componist bij wat geringe blijken van nostalgie (in termen van Szymanowski en Berg) een heel eigen, zeer verbeeldingsvol geluid horen. Dat geldt zeker voor de orkestratie en de hechte structuur.

Wat minder imposant is het Altvioolconcert (2010) dat nu juist wat aan sterk eigen karakter mist. Een voortreffelijke interpretatie van soliste Francien Schatborn (in het gewone leven jarenlang aanvoerster van de alten in het Radio Filharmonisch orkest) kan die impressie niet geheel wegnemen.

Een volgende aangename verrassing biedt Et fix lux voor tenor en orkest. Het gaat om een op muziek gezet in het Latijn vertaald Oud-Nederlands gedicht. Het slechts 4’02” durende werk klinkt met een dramatische tenor van Peter Gijsbertsen echt heroïsch. 

De daarvoor klinkende vier Sea Poems op tekst van Walt Whitman zijn dan weer wat bleker van aard, wat zeker niet aan de vertolkers ligt.

De zaal c.q. kerkopnamen klinken met geringe verschillen goed.