Mozart: Suite KV 399 (385i); Allegro in g KV 312 (590d); Fantasie en fuga in C KV 394 (383a); Andante für eine kleine Orgelwalze KV 616; Allegro in Bes KV 400; Variaties nr. 1-10 in G over ‘Unser dummer Pöbel meint’ KV 455; Variaties nr. 1-12 in C KV 265 (300e) over ‘Ah, vous dirai-je, maman’. Anastasia Injushina. Ondine ODE 1250-2 (79’21”). 2014 

Neglected Treasures, ‘verwaarloosde schatten’ is de titel die de van geboorte St. Petersburgse, maar thans in Finland of Duitsland gevestigde pianiste Anastasia Injushina deze uitgave met een aantrekkelijk gemêleerd programma meegaf. Hoewel: dat in natuurlijk niet helemaal waar wat de variaties over  ‘Ah, vous dirai-je, maman’ betreft, want die zijn redelijk populair. 

Misschien had de pianiste beter uit de vele andere onbekende korte stukken kunnen kiezen. Zowel fortepianisten Ronald Brautigam (BIS) als Christian Bezuidenhout (Harmonia Mundi) gevan daarvan voorbeelden te over in hun volledige opnamen van Mozarts piano oeuvre.

Maar wanneer we dit soort spijkers op laag water zoeken vergeten, hebben we gewoon met een heel aantrekkelijk recital vol van onbekende stukken te maken. 

Toen de jonge Mozart zich in 1781 in het naar zijn idee beloofde Clavierland Wenen vestigde, trof hij daar onder andere de mecenas Van Swieten die matinées organiseerde waar hij onder andere kennis kon maken met de muziek van grote voorgangers als Händel en Bach. Voor studiedoeleinden schrijft hij fuga’s, een fantasie, een suite, losse sonatedelen die soms niet eens geheel af zijn.

Het is alleen al de moeite om eens het weerbarstige allegro sonatedeel in g KV 313 en het onaffe, mogelijk door Stadler voltooide dito allegro KV 400. Zeker niet alledaags is ook de tevens onvoltooide Suite KV 399 als een soort quasi Händel – hier uiterst expressief, haast romantisch voorgedragen -en de meer van Bach afgeleide Prelude en fuga KV 394 die mogelijk onderdeel was van die huisconcerten welke Van Swieten organiseerde.

De beide variatiewerken klinken haast improviserend, maar dan wel op briljante wijze. Leuk ook om eens dat Andante bedoeld voor een draaiorgelcilinder zo in het echt te horen. Anastasia Injushina speelt dit hele programma transparant, een zangerige melodievorming, een mooi geciseleerde frasering en heel wendbaar.