Messiaen: Apparition de l’église éternelle; La nativité du Seigneur; Le banquet céleste. Gillian Weir. Priory PRCD 921 (74’33”). 1994

Messiaen zelf was heel enthousiast over de manier waarop Gilian Weir destijds zijn complete orgelwerken (op Priori  PRC 921/6) interpreteerde: ‘C’es vraiment parfait!’. Als waarschijnlijk beste, betrekkelijk uitgebreid voorbeeld kan La nativité du Seigneur uit 1935 gelden, een uitgebreide negendelige cyclus over Christus’ geboorte. In die driemaal drie delen schetst de componist de drie geboorten (de temporele van Jezus, de eeuwige geboorte van het Woord en de spirituele geboorte van de Christenen). Gevolgd door onze voorbeschikking door de vleeswording van de christenen (Desseins éternels, Jésus accepte la souffrance en Dieu parmi nous) en tot sluit de drie groepen met de figuranten uit het Kerstverhaal (herders, engelen en de drie wijzen). Het werk zit vol met de ietwat hypnotiserende, typisch Messiaense sensuele ‘close harmonies’ die door de componist met de meest fantastische kleuren in verband werden gebracht. Behoorlijk spectaculair en tevens populair is de toccata ‘Dieu parmi nous’. Maar feitelijk is het hele werk ontroerend.

Het prachtige Frobenius orgel van de kathedraal in Aarhus stond de in 1941 geboren Engelse organiste die goed met de componist bevriend was ten dienste. Ze speelt heel karakteristiek, helder, met gezag en overtuiging. Haar identificatie met de muziek is volledig. Het beste bewijs is hoe ze in Nativité evenwicht weet te vinden tussen de meditatieve en  de meer dynamische momenten.