Nielsen: Romance in D; Vioolsonates nr. 1 in A op. 9 en 2 op. 35; Stukken op. 3 nr. 1-5. Cecilia Zilliakus en Bengt Forsberg. dB Productions DBCD 161 (72’38”). 2015

Nielsen: Vioolconcert op. 33 FS. 33; Prelude en thema met variaties voor soloviool op. 48 FS. 104; Preludio e presto voor soloviool op. 52, FS. 128. Cecilia Zilliakus met het Helsingborg symfonie orkest o.l.v. Daniel Blendulf. dB Produtions dbCD 162 (66’17”). 2015

Ter gelegenheid van de honderdvijftigste verjaardag van Carl Nielsen zijn heel wat cd initiatieven ontplooid. Een der aardigste is van Cecilia Zilliakus om de complete werken vast te leggen. Daarmee is zij intussen ver gevorderd. Wat nog ontbreekt zijn een Vioolsonate in G FS. 36, op. 44, de Polka in A FS. 1, een Duet voor 2 violen en Grüss.

De muziek die Nielsen voor zijn eigen instrument schreef behoort tot de meest onderzoekende van deze componist. De Vioolsonate nr. 1 is de meest toegankelijke in een idioom dat nog niet ver van Brahms af staat. Vioolsonate nr. 2 kan het beste worden ondergaan als een uitstekende vertegenwoordiger van de periode van de late Reger en de jonge Hindemith en een vroege dito van Prokofiev, Bartók en Shostakovitch.

De beide solostukken uit de jaren 1920 zijn even knoestig en nukkig als improvisatorisch en behoren zeker niet tot zijn toegankelijkste werken. De Stukken op. 3 zijn voor piano.

Het bekendst is natuurlijk het Vioolconcert uit 1911. Daarvan bestaan ook de meeste opnamen, met mede vooraan die van de andere dames Vilde Frang (Warner 602.570-2), Baiba Skride (Orfeo C 9615-2) en de heren Vengerov (Warner 2564-67300-5) en Znaider (EMI 341.421-2).

Maar Cecilia Zilliakus volgt een subtielere eigen koers en lijkt haast liefdevoller en toegewijder bij het nemen van alle horden. Zonder opgelegd haar persoonlijkheid te tonen weet ze steeds de kern van het veelgelaagde werk te raken en ze wordt verrassend goed bijgestaan door Blendorf.

Met dit tweetal erg fijne bijdragen levert ze een erg waardevolle aanvulling op het deels onbekende Nielsen oeuvre op cd.