Naderman: Sonatinas progressives op. 92 nr. 1-7. Harpsonatines nr. 1 in Es op. 92/1, 2 in c op. 92/2, 3 in Bes op. 92/3. 4 in g op. 92/4, 5 in F op. 92/5, 6 in d op. 92/6 en 7 in C op. 92/7. Lucia Wisse. Centaur CRC 3657 (51’15”). 2017

Op een in eigen beheer uitgegeven cd ‘Diversity’ speelde de Haagse harpiste Lucia Wisse al iets van François Joseph Nadermann (1773-1835).   Nu wijdt ze zich op een officieel internationaal label geheel aan de bekendste werken van deze componist. Naderman was de zoon van de bekende achttiende eeuwse Parijse harpbouwer Jean-Henri Naderman. 

Hij groeide op in revolutionaire tijden die niet alleen politiek en sociaal grote veranderingen met zich meebrachten, maar ook de muzikale vroegromantiek. Tot is zijn idioom nog in de stijl van het ancien régime met vleugjes vroeg-romantiek, getuige een wat simpele toepassing van rubato. Belangrijker is, dat het om zeer charmante en bekoorlijke muziek gaat die het beste uit de harp haalt. 

Die muziek lijkt eenvoudig in zijn speelsheid en gevoeligheden, maar om deze op briljant en spiritueel niveau te brengen is meer nodig dan een stel virtuoos dansende vingers om ze in volle glorie te laten klinken. Lucia Wisse laat haar harp teer en gevoelig zingen en voldoet met haar spel aan hoge verwachtingen. 

Er bestaan twee eerdere, in deze rubriek reeds besproken opnamen van dit zevental werken, namelijk met Annie Challan uit 1997 op Arion ARN 55394 en Masumi Nagasawa uit 2006 op Et’cetera KTC 1263. Toen onder de titel ‘Harpsonatines’. Lucia Wisse speelt op een Lyon and Healy 23 concert grande instrument. Het is hoorbaar dat zij noot voor not met gevoel wil laten spreken en veel aandacht besteedty aan de baslijnen waar vaak de melodie in zit.

Zonder uitgesproken chauvinistische gedachten in het geding te brengen, is het echter vooral de sympathieke Wisse die we voortaan moeten eren.