Nielsen: Vioolsonates nr. 1 in A op. 9 CNW. 63 en 2 op. 35 CNW. 64; Vioolsonate in G CNW. 62; Prelude, thema en variaties op. 48 CNW. 46; Romances in D CNW. 61 en G CNW. 60; Polka in A CNW. 44; Groet CNW. 45. Hasse Borup en Andrew Stampe. Naxos 8. 573870 (88’04”). 2019

 

Tegen de tijd dat Carl Nielsen in 1895 zijn Vioolsonate nr. 1 schreef, was zijn reputatie in het Kopenhaagse muziekleven al gevestigd na de eerste uitvoering van zijn Symfonie nr. 1 een jaar tevoren. Nummer 2 volgde in 1912 en dan is er als verrassing nog de ongenummerde Vioolsonate in G die een vroeg werk uit 1881 blijkt te zijn. Prelude, thema en variaties is een werk uit 1923 dat is opgedragen aan zijn schoonzoon, de violist Emil Telmányi die vaker vioolcomposities van Nielsen introduceerde.

Zelfs binnen het kamermuziekrepertoire van de componist zijn de werken voor viool en piano om onduidelijke redenen slecht vertegenwoordigd. Dat is eigenlijk vreemd, gezien de kwaliteit van deze werken, ook al blijken die  soms niet bij de eerste keer beluisteren.

Lydia Mordkovich en Clifford Benson (Chandos CHAN 8598) waren de eersten die beide Vioolsonates opnamen en Georgios Demertzis en Maria Asteioudou (BIS CD 1284) ondernamen in 2004 een tweede poging om Nielsen violistische kamermuziek onder de aandacht te brengen.

Maar Hasse Borup en Andrew Stampe pakken de affaire grondiger aan en zorgen voor een complete opname van Nielsens composities voor viool en piano die ze op voortreffelijke wijze afleveren. Mooi dat dit alles past op één enkele, bijna anderhalf uur draaiende cd van heel goede kwaliteit.