Nielsen: Fluitconcert; Klarinetconcert; Blaaskwintet. Emmanuel Pahud (fl), Sabine Meyer (kl), leden van het Berlijns filharmonisch orkest en Berlijns filharmonisch orkest o.l.v. Simon Rattle. EMI 394.421-2 (69’23”). 2006 

Nielsen zag zijn muziek liefst als een “zuiver, scherp goed snijdend zwaard”. Nogal overdreven en eenzijdig, want neem het fluitconcert dat qua expressie wisselt tussen uitgesproken Gallsche esprit en uitgesproken poëtische gevoelens. Na lieden als Christiansen (Chandos) en Davies (Naxos) toont Pahud zich een superieure vertolker van dit werk dat hij met veel gezag, briljant en karaktervol interpreteert. Dat Sabine Meyer het klarinetconcert tot in de perfectie in al zijn aspecten belicht, zal nauwelijks als verrassing komen. Ze laat het werk klinken alsof het van een andere planeet komt en overtreft zo nog de eveneens uitstekende Thomsen (Chandos) en Banks (Naxos). Haast zou men verlangen naar even een moment van minder perfectie om het wat menselijker te laten schijnen In tegenstelling tot op die beide cd’s die ook nog het Vioolconcert bevatten, wordt hier het Blaaskwintet geboden door wat we de Berlijnse solisten zouden kunnen noemen (behalve Pahud en helaas ex eerste klarinettiste Meyer bestaande uit hoboïst/althoboïst Jonathak Kelly, fagottist Stefan Schweigert en hoornist Radek Baborák). Jongelui gebruiken tegenwoordig het woord gaaf te pas en te onpas, hier echter geeft het precies aan hoe het resultaat klinkt. Muziek die bijna, maar gelukkig niet geheel sterft in schoonheid. Een gelijkwaardig alternatief is er niet.