Oliveros: Meditations voor orkest nr. 1-4; Sound geometries for chamber orchestra, expanded instrument system and 5.1 surround sound system. Musiques  nouvelles ensemble o.l.v. Jean-Paul Dessy. Sub Rosa SR 422 (46’05”). 2003

Wie  heeft gedacht dat het wel afgelopen is met de musique concrète, de puur elektronische ‘klassieke’ muziek en de uitvloeisels daarvan, heeft gerekend buiten de Amerikaanse veterane en tevens accordeoniste Pauline Oliveros (1932) die sinds de jaren zestig al experimenteerde met experimentele tapemusic en bleef innoveren. Wie de aanwijzingen in haar normaal te spelen werken ziet, merkt dat daarin meer tekst dan aanwijzingen staan. Het gaat er haar niet zozeer om wat je speelt, maar hoe je het speelt. Leve de (re)creatieve vrijheid. 

“Het oor hoort, de hersens luisteren, het lichaam voelt trillingen’ zegt de in 1932 geboren veterane die in 1989 haar opus magnum Deep listening schreef.

Probleem bij het voor de volle honderd procent genieten van deze cd is dat deze eigenlijk alleen in een surround sound opstelling volledig tot zijn recht komt. 

In de vier Meditations (20’09”) speelt de improviserend vocaliserende stem van een zekere Ione de hoofdrol.

De muziek van Sound geometries (25’53”) is puur 3-dimensionaal want de componiste filtert zelf de geluiden van het ensemble door haar ‘expanded instrument system’ en gunt de uitvoerenden grote vrijheid.

In deze muziek schuilen zeker fascinerende momenten, maar hoe goed de realisatie ook is, men houdt er toch wel de smaak van iets weliswaar unieks, maar ook heel artificieels aan over.