Onslow: Strijkkwintetten nr. 20 in d op. 45 en 26 in c op. 67. Elan kwintet. Naxos 8.573600 (65’06”). 2015

André George Louis Onslow (1784-1853) was een Franse componist van Engelse afkomst die grossierde in strijkkwartetten en –kwintetten. Daarnaast ook vier symfonieën, vier opera’s, liederen en pianowerken. Maar kwantitatief het meest imponerend is dat hij componeerde liefst 34 strijkkwartetten en 34 strijkkwintetten (vaak met tweede altviool, soms ook met tweede cello of zelfs contrabas al was hij daarover aanvankelijk heel sceptisch totdat de fameuze bassist Domenico Dragonetti ten tonele verscheen) componeerde en was daarmee quasi in een voorloper, al weerde ook Boccherini zich danig; die schreef liefst honderddertig kwintetten. 

Als leerling van Cramer, Dussek en Reicha wist hij hoe hij met deze materie moest omgaan en leverde hij knap vakwerk. Zelf speelde hij als altijd amateur gebleven componist cello. Ook was hij bevriend met Haydn, Salieri en Beethoven. In die tijd en traditie meten we deze werken plaatsen.

Het Amerikaanse Elan kwintet dat bestaat uit Benjamin Scherer Quesada (v), Leila Iancovici (v),  Julia Chu-Ying Hu (va), Dmitri Tsirin (vc) en Matthew Baker (cb) heeft de intentie om vele van Onlows kwintetten op te nemen en begint met dit vrij willekeurig gekozen tweetal.

Opus 45 dateert uit 1831 en is voor twee celli, al is de optie om de laagste stem door een contrabas te vervangen open gelaten. Hier is voor die mogelijkheid gekozen. Twee jaar later ontstond op. 67 dat hier in de oorspronkelijke vorm met bas klinkt.

Het gaat om heel goed voor de vijf instrumenten geschreven muziek met heel wat boeiende dramatische en lyrische momenten. Met veel aan frasering en articulatie bestede zorg voert dit homogene groepje Amerikanen beide werken uit. De in hun polyfonie rijke harmonieën is niets tekort gedaan en enig pathos misstaat niet. Deze mooi gekleurde vertolkingen hebben de geest en de sfeer van beide werken met de nodige verfijning goed gevangen.